Carlota Álvarez, a carballiñesa que chegou ao Festival de Cans: «Son unha alma de pobo que non se está quieta»
OURENSE
Acaba de gañar a sección de Novas Camadas no certame coa curtametraxe «Ciudá de ladrillo»
12 jul 2025 . Actualizado á 05:00 h.Se hai algo sobre o que Carlota Álvarez está segura é que ela é «un alma de pueblo que no se está quieta» e que quere retratar a realidade tal como a coñece. Esta necesidade levou a estudar Xornalismo e Comunicación Audiovisual en Santiago de Compostela. Foi un camiño de seis anos que lle serviu para definirse profesional e persoalmente. Aínda que polo momento só se considera unha moza chea de incertezas, este mozo do Carballiño acaba de gañar o primeiro posto na sección de Novas Camadas do Festival de Cans co seu traballo de fin de grao, titulado Ciudá de ladrillo. O proxecto é unha curtametraxe sobre a memoria das veciñas do vila de Peles, na parroquia de Oseira, entre as cales se atopa a súa avoa. «Quería tratar un tema próximo a min como o é o rural, e experimentar tamén co material de arquivo», comenta.
Ciudá de ladrillo é a súa carta de presentación como cineasta e, aínda que xa foi premiada, confesa que no mundo audiovisual nada é seguro: «É un medio con moitos riscos. A produción cinematográfica no noso país depende sobre todo de axudas e, sen elas, non se poderían sacar algúns proxectos adiante». Con todo, afirma que isto non debería ser un obstáculo para crear e expresar.
O maior reto de Carlota é que lle gustan moitas cousas e aínda non sabe en cal especializarse. Tras a carreira, meteuse a un ciclo de imaxe e son para acabar de formarse e tamén cursou o máster de Profesorado. Ante todo, quere manterse activa con cousas que lle gustan e rodeada de boa compaña.
Actualmente, forma parte de Ou Faiado Pódcast, un proxecto creado por oito exalumnas da súa facultade para ofrecer «un espazo de conversa e humor para a xeración Z galega e en galego». Xa lograron moita repercusión en redes. Un dos seus obxectivos é darlle visibilidade a novas voces do panorama audiovisual en Galicia, como Bruno Airas ou Lara Caio, a quen Carlota considera os seus referentes da comunicación e a arte.
O mozo non está moi segura de onde acabará no futuro, pero o camiño aínda é moi longo e seguirá descubríndose a si mesma: na súa faceta de profesora, de xornalista, de cineasta e tamén de «unha moza á que lle gusta moito facer gancho».