O Ourense CF igualou o tope do Arenteiro entre os mellores campións

OURENSE

El Ourense CF asciende y desborda la euforia en Oira.El 2-0 ante el Oviedo Vetusta convierte a los azulones en equipo de Primera Federación
O 2-0 ante o Oviedo Vetusta converte aos azulones en equipo de Primeira Federación MIGUEL VILLAR

Rubén Domínguez rebaixou a idade de Javi Rey como gañador máis mozo

10 may 2024 . Actualizado á 05:00 h.

Aínda resoan as celebracións do Ourense CF, en camiño xa cara á Primeira Federación. A súa segunda unidade tampouco perdeu a oportunidade de mostrarse competitiva na despedida en Avilés e iso axudou a puír un pouco máis unha tempada case perfecta. De feito, os números do cadro de persoal de Rubén Domínguez só foron superados en puntos por dous equipos, na curta historia da Segunda Federación dos cinco grupos.

Os de Oira chegaron aos 73 puntos, con 21 vitorias 10 empates e 3 derrotas, balance calcado ao que lle abondou ao Arenteiro, o pasado curso, para levarse o título con varias semanas de antelación, o mesmo que fixo o Antequera (22-7-5), para imporse no grupo 4.

Son cifras que só superou o Córdoba da campaña 21/22, ao chegar aos 82 puntos con Germán Crespo no seu banco e un arsenal que contaba con Antonio Casas (17 goles), os hoxe atacantes do Lugo Willy Ledesma (16) e Adrián Fuentes (13), así como un Miguel Das Covas (13) con pasado en Primeira (Atlético de Madrid, Sporting de Xixón e Osasuna). Os verdibrancos totalizaron 86 tantos.

Recentemente igualou esa puntuación o filial do Athletic Club, que foi noticia tanto pola súa excelente tempada como pola decisión de Carlos Gurpegi, quen tamén destacase como futbolista en San Mamés, de non renovar e abandonar os bancos, a pesar de que a súa incipiente traxectoria nas categorías de formación estaba a situar moitos focos sobre el, tanto no Baskonia como no Bilbao Athletic.

Outro factor para ter en conta é que os dous campionatos ourensáns ratificaron o dominio galego no grupo 1 da competición, xa que na súa estrea (21/22) fora o Pontevedra o que se alzou co ascenso directo, iso si, baixo a batuta dun técnico leonés, Ángel Rodríguez.

Os granates só cederon este ano ante o Ourense CF, perdendo así a opción de converterse no primeiro bicampión do aínda mozo categoría, un logro que tamén malogrou o Numancia de Soria, o cal dependía de si mesmo na última xornada e perdeu en Cáceres: 5-0.

Onde tamén destacan sobre xeito os proxectos dos dous clubs ourensáns é na mocidade dos seus respectivos cadros técnicos. Javi Rey ascendeu co Arenteiro á idade de 38 anos, os mesmos que Diego Martínez Ruiz, cando subira co Numancia no curso anterior. Hai apenas uns días, Rubén Domínguez rebaixou ese rexistro, posto que non cumprirá os 37 ata finais deste mes.

E algo lle corresponde tamén a Fran Justo na rutilante tempada dos de Espiñedo no exercicio 22/23, posto que iniciou a competición con eles, propiciando o cambio de adestrador coa súa marcha ao Lugo, para debutar na Segunda División. O ourensán —hoxe na Real Unión de Irún— tiña só 33 anos cando se fixo efectiva a primeira praza dos carballiñeses.

Ao contrario, o máis veterano dos responsables técnicos que gañaron a segunda liga federativa foi o malagueño Miguel Rivera, aos 61 anos, coa Unión Deportiva Melilla.

Máxima efectividade no balance defensivo en Oira

Se a tempada 21/22 do Córdoba foi un festival de goles, tanto o Arenteiro como o Ourense CF ampararon os seus respectivos cordóns nunha organización defensiva das mellores que se lembran na Segunda Federación.

Os carballiñeses asinaron un balance de 44 goles a favor e 19 en contra, apartado este último no que só se viron superados por outros cinco campións. Os seus veciños ourensáns tamén encaixaron 19, incrementando as súas prestacións en ataque, para chegar ata as 54 dianas.

A principal fortaleza dos discípulos de Rubén Domínguez deixouse ver nos partidos de Oira, onde xogou toda a tempada, mentres se reformaba o campo do Couto, onde debutará na Primeira Federación. Como locais, os azulones presentaron un cartón con 15 partidos gañados, un empate (Pontevedra) e unha derrota (Zamora). Encaixaron só 7 goles, dos que tres foron anotados no partido que perderon, cando estaban en inferioridade numérica. Foron por tanto doce porterías a cero nun feudo practicamente inexpugnable, con Raúl Marqueta á cabeza, baixo paus, e Bruno Rielo cumprindo tamén sen recibir anotacións en Avilés, a súa única aparición no torneo regular, co título xa no peto.

No caso do Arenteiro, foi capaz de rematar con eses 19 goles en contra, aínda que xa non xogaba nada nas catro últimas xornadas. Diego García recibiu 15, mentres que Adriá Vermellas recolleu do fondo da rede os outros catro. Os carballiñeses tamén foron moi regulares na estatística das súas porterías a cero, ata o punto de que se foron sen encaixar na metade dos partidos que disputaron na competición. Iso si, incluso foi máis complicado batelos como visitantes, posto que lle botaron o cadeado á súa portería en 9 desprazamentos, conseguíndoo noutros 8 en Espiñedo. Números que aclaran a súa fiabilidade en todos os campos.

Máximos realizadores

En canto á sorte suprema do gol, os arietes azulones cumpriron co seu papel. Amin asinou 12 dianas, ata que o Real Murcia veu por el no mercado invernal, e a dirección deportiva do club moveu ficha con rapidez para captar a Gonzalo Di Renzo, quen marcou 8 en só 11 encontros. Un ano antes, no Carballiño, Antón Escobar foi o seu mellor artilleiro con 14, chamando a atención de varios observadores, aínda que se foi a Irún, precisamente con Fran Justo.