O Arenteiro derruba ao filial do Osasuna co mono de faena posto (1-0)

Seis de seis, ante o seu público de Espiñedo. É unha lei non escrita do fútbol que gañar dous partidos en casa en apenas oito días é unha misión moi complicada, pero o Arenteiro deste curso non parece ter teito. Se á calidade se une tesón e constancia, a receita calla, mesmo ante rivais tan incómodos como un Osasuna Promesas atlético e aplicado en defensa. Unha internada ata a área do lateral Álvaro Ramón decidiu aos 81 minutos: 1-0.

Santi Castillejo, outrora goleador nos seus tempos mozos, saíu no Carballiño con tres centrais, dous laterais que non perdían de vista a Pibe e Chacón, ademais dun medio centro con vocación de vixiante da área. Era algo que xa prevían Javi Rey e Luis Vilachá á hora de deseñar o plan de partido. O once verde foi paciente, evitou na medida posible as perdas que facilitasen as contras navarras e fiaron o seu ataque á mobilidade de Pibe, Chacón e Cardero, mentres Manín se fajaba na área nun labor ingrato pero proveitosa para o seu equipo.

Pese ao potencial aéreo dos seus espigados opoñentes, un cabezazo de Germán Nóvoa —en fóra de xogo, por pouco— enviou o primeiro aviso. Contestou Max Svensson, tan veloz como potente, pero sen aire tras o acoso defensivo de Jordan, para definir ante un Pablo Brea ben situado. O meta compostelán sacouse un paradón impecable ao mísil de Arguibide e tamén tapou o rexeite de Rabadán. Eran os mellores minutos dos pamplonicas, pero os de casa volveron á carga, no micropartido previo ao intermedio.

Comezou Pibe desnivelando para o primeiro dos tres centros consecutivos á área, procedentes de ambas as bandas e repelidos polos antiaéreos vestidos de celeste. Álex Cardero seguía buscando gretas no muro e tamén probou a Stamatakis cun zapatazo seco pero demasiado centrado para bater ao grego.

A primeira parte deixou unha baixa no vestiario local, debido a un problema muscular de Marino , así que entrou Vitra. Outra vez a picar pedra. Se Pibe fora o máis clarividente dos anfitrións na ofensiva, de volta ao terreo de xogo buscaron máis a Álvaro Ramón, que chegou a pisar área para definir coa súa destra e obrigar a Stamatakis a estirarse abaixo. Desde o outro lado e tamén a perna cambiada ao meterse por dentro, o mesmo Pibe afiou a súa zurda para cruzar un balón que saíu lamiendo a base do poste. Cheiraba a gol, pero os homes do filial reivindicaron en cuestión de minutos que tamén tiñan pegada. Rabadán foise ata a frontal do rectángulo e puxo a proba a elasticidade de Brea, moi vivo e sobrio toda a tarde.

Con eses precedentes de enfrontamento trabado e moi físico, con chispazos de varios homes de calidade recoñecida, chegou unha última andanada carballiñesa que foi determinante. Primeiro avisou un Luis Chacón que case non tivera respiro polas pegañentas marcaxes. Baixou un centro con clase e disparou ao pau longo, que repeleu o coiro tras o desvío oportuno de Stamatakis.

O que non puido evitar o porteiro heleno foi o gol que naceu na zurda de Pibe, dirixido despois polo tacón de Cardero e remachado noutra galopada de Álvaro Ramón, que optou nesta oportunidade polo pau curto e á altura da escuadra. Faltaban nove minutos e catro de alongue. Desde o banco axustaban o modo pechar vitoria e a bancada segue soñando.

---

---

---