Denegan a incapacidade a unha perruqueira con fibromialxia de Ourense alegando que pode «dosificar o esforzo» polo feito de ser autónoma
OURENSE
Os maxistrados din que, a o ser traballadora por conta propia, a profesional non está sometida a «horarios nin rendementos predeterminados»
09 feb 2024 . Actualizado ás 20:05 h.Ser traballador autónomo implica «non estar sometido a horarios nin rendementos predeterminados». Iso é, polo menos, o que aseguran os maxistrados do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, TSXG, que se agarran a esa afirmación para negarlle a incapacidade a unha perruqueira ourensá que padece fibromialxia, trastorno ansioso depresivo e tendinopatía calcificante.
A pesar de que un xuíz ourensán considerara que esas doenzas imposibilitaban á profesional para realizar o seu traballo diario, os togados do alto tribunal galego poñen sobre a mesa outro criterio e revogan o primeiro fallo, denegando a esta muller de 51 anos a pensión que reclamaba.
A súa historia de litixios comezara no 2021. En marzo dese ano a traballadora solicitou ante a Seguridade Social unha prestación de incapacidade permanente, que lle foi denegada primeiro en vía administrativa e máis tarde en sede xudicial. Pero meses despois declarouse probado que padecía os trastornos e finalmente un xulgado estimou a súa demanda. A resolución estableceu que reunía os requisitos establecidos legalmente para acceder a unha paga de incapacidade permanente total, condenando á Seguridade Social a abonarlle unha pensión vitalicia mensual de 801,51 euros. Ese abono debía realizarse desde o 31 de marzo do 2022.
Pero a administración non se conformou con esta decisión e apelouna ante a sala do social do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia. Aí o criterio en relación ao asunto foi totalmente oposto, xa que do mesmo xeito que a administración, os togados encargados de ver o asunto consideran que as enfermidades que padece a perruqueira non a incapacitan para desenvolver o seu traballo diario. «A sala discrepa do criterio mantido», sinala a resolución antes de entrar no fondo da cuestión.
E é que para eles as doenzas da muller poderían limitala para realizar tarefas de grandes rendementos físicos e «altas responsabilidades», pero non para a totalidade da súa ocupación. «O certo é que non a inhabilitan para a realización de todas ou as fundamentais tarefas», sinala a sentenza, na que ademais se dá especial importancia a que a muller, como a maioría dos profesionais do seu sector que teñen negocio propio, estea dada de alta no réxime de autónomos .
Eles deciden que facer
«Presenta unha maior posibilidade de adaptarse ás secuelas con proxección invalidante», sosteñen os togados, que creen que os traballadores por conta propia «non están sometidos a horarios nin rendementos predeterminados, senón que eles mesmos determinan como, cando e que tarefas executan, podendo combinar traballos de esforzo con outros de tipo sedentario e gozando de autonomía laboral para poder dosificar o esforzo».
E con este controvertido argumento resolven o asunto. Revogan a sentenza anterior e denegan á muller a pensión que solicitaba. Iso si, contra esta decisión cabe interpor recurso de casación ante o Supremo.