A relixiosa María Teresa Araújo Arcos regresa definitivamente a España
16 jul 2023 . Actualizado á 05:00 h.Ten 80 anos, aínda que non os aparente, e inicia unha nova etapa de vida. A misioneira Serva da Paixón María Teresa Araújo Arcos, natural de Vilar de Barrio, regresa a casa tras preto de 23 anos en Camerún. Faio porque llo pediron, afirma. Seguidamente subliña: «Agora a miña misión está en Europa».
Este sábado participou no Encontro Diocesano de Misioneiros en Ourense. Fíxoo co corazón aínda en África, a pesar de que regresou no mes de abril. No ano 2011 aterrou en Yaoundé. De aí pasou a Douala, ao orfanato San Xoán de Deido, por un curto período de tempo, e regresou á capital de Camerún para facerse cargo do denominado Centro Nutricional, onde actualmente hai unha gardería de nenos, un pre-maternal e un centro de primaria. Presume, á súa volta, de deixar a misioneiras nativas ao coidado de todo o que conseguiu ao longo das dúas décadas da súa vida que dedicou acompañar aos máis necesitados do país africano.
«Regresei pola mesma razón que me fun: por obediencia», afirma sen dubidar cando se lle preguntan as razóns da súa volta. María Teresa soubo que quería ser relixiosa aos 13 anos. Di que non sabe a razóns, aínda que sinala que na súa familia había varios relixiosos. Só fraqueou nunha ocasión, que aínda lembra con demasiada emoción: «Sempre estiven apoiada, soamente sufrín moito cando sendo xa relixiosa o meu pai morreu e non puiden velo...». María Teresa tiña 18 anos e estaba en Barcelona. «Os tempos non eran os de hoxe e decateime aos dez días», engade.
Camerún foi o seu primeiro e único destino como misioneira. «Alí estiven presencialmente con todo o meu ser. Agora que continúe o meu labor. O que máis me gusta é que deixo varias relixiosas nativas, que son capaces de levar as tres comunidades que sacamos adiante», explica.
O problema principal das comunidades onde exerceu a súa misión é a pobreza: «É o que abate á xente. Hai falta de sanidade e se non tes diñeiro, enfermas e vas ao hospital, tes que agardar a que te administren o que teñan. Non che van a atender. Morre moita xente mozo».
Sobre a percepción en Europa da situación de África sinala: «É imposible entendelo, hai que pasar pola experiencia. Aquí vivimos moi tranquilamente. Aquí protestamos sen razón, aínda que ningunha haberá. A vida aquí é doado, alí lóitase por sobrevivir. A pesar de todo isto, viven con alegría, non están tristes nin amargados, porque aceptan a súa situación e a súa sociedade. Non coñecen outra cousa. Os nenos son moi intelixentes e traballadores e apóianse moito entre eles, entre os irmáns. A maior axuda ao pequeno, sen maltratalo. As familias están moi cohesionadas e isto é moi importante para a supervivencia».
Tras pasar uns días na súa terra natal partirá a Barcelona, onde foi destinada. «Estes meses han difíciles. O peor da miña integración é que boto moito de menos Camerún, todo. Estaba moi asentada alí. Sempre intentei estar a gusto onde tiven que ir. Durante estes anos fixen o que puiden, entregueime e agora ábrese unha nova etapa», relata. E ten unha mensaxe para a sociedade occidental: «Temos que estar contentos co que temos e gozalo. Aínda que sei que esta experiencia, a miña, non a podes entender se non a vives».
Sobre o futuro, o seu, afirma que queda moito por facer: «A miña vida continúa porque en Europa hai aínda moita misión que cumprir, temos casas de acollida de nais solteiras e moita xente que nos necesita. Hoxe en día tamén temos que ser misioneiros aquí».
Ourense ten 84 misioneiros por todo o mundo e 59 deles son mulleres
Actualmente, na Delegación de Misións de Ourense hai 84 misioneiros, 59 mulleres e 25 homes, repartidos en 30 países de catro continentes. Entre eles, 59 consagrados, un bispo, un administrador apostólico, cinco sacerdotes diocesanos e dezaoito relixiosos.
Para levar a cabo a maior parte do seu traballo nos países máis necesitados, desde construción de escolas a axudas aos enfermos, válense das doazóns que moitos cristiáns destinan especificamente ás misións. Este sábado expuxeron o destino da repartición dunha herdanza que recibiron das irmás Josefa e Angelita Bolaño Fuentes, de Xinzo. Entre os proxectos que levarán a cabo grazas ás súas achegas están a reforma do centro de Formación Pastoral en Lima (Perú, 15.000 euros); a construción da igrexa de Mankwanda (Zambia, 13.500 euros); outro templo en Yirba Gangeso, Hawassa (Etiopía, 10.000 euros); a construción do centro de saúde en Centro Carcerario Morros Brancos (Bolivia, 4.000 euros); a construción dunha escola infantil en Madimba (Congo, 15.272 euros); e a compra de materiais (farmacia, odontoloxía e padiolas) dunha clínica sanitaria en Larantuka (Indonesia, 15.000 euros).
Estas achegas, sinalan desde a diocese de Ourense, son vitais para que os misioneiros poidan seguir axudando.