Insatisfeito coa súa vida, Fausto vendeu a súa alma ao diaño, da man do demo Mefistófeles. Este personaxe de lenda alemá protagonizou centos de obras, aínda que a máis coñecida sexa, seguramente, a que escribiu Goethe.
-Fausto: E cal será a miña obrigación a cambio?
-Mefistófeles: Tempo ten de pensalo.
-Fausto: Non, non; porque o diaño é un egoísta e non adoita sernos útil por amor de Deus; así que dime as túas condicións e fala claro, porque non deixa de ser perigoso ter en casa semellante servidor.
-Mefistófenes: Quero desde agora obrigarme a servirche e a acudir sen tregua nin descanso aquí arriba ao menor sinal da túa vontade e desexo, con tal de que ao volver a vemos alá abaixo fagas ti outro tanto por min.
-Fausto: Pouco coidado, en verdade, dáme o de alá abaixo; empezo por destruír este vello mundo, xa que proceden da terra as miñas goces e a que é ese o sol que aluma as miñas penas; unha vez libre del, que suceda o que sexa. Pouco me importa que na vida futura ámese ou se odie, nin que teñan esas esferas amais nin abaixo.
-Mefistófenes: Se tal é a túa disposición, podes aceptar moi ben o que che ofrezo; decídeche e coñecerás por suposto as delicias que pode achegar a miña arte, e dareiche o que ningún home chegou a albiscar sequera.
Fausto non foi o primeiro nin o último que ao pactar co diaño perde a alma. Tamén os haberá que non, quen sabe. O certo é que a tráxica historia de Goethe non só é universal senón atemporal. Cambiar alma por poder.