Analítica e urxencia hospitalaria
Son persoa maior, usuario e defensor da sanidade pública, convencido de que nela están, aínda que non sempre valorados e recoñecidos por parte da sociedade e pola Administración, os mellores profesionais.
O pasado mércores 9, no ambulatorio de Fontiñas ao que pertenzo, extraéronseme mostras de sangue para a miña analítica de control anual de sangue e ouriños. Aproximadamente catro horas despois, recibo a chamada do médico substituto da miña médica de cabeceira indicándome que lle notificaron desde o laboratorio que na miña analítica aparece un valor crítico, de alarma, nunha das probas e por iso pídeme que sen demora, diríxame ao servizo de urxencia hospitalaria para comprobación. Atopándome nese momento en Ourense, aténdenme no servizo de urxencias xerais do Chuo, realízanme exploración e probas, e aproximadamente catro horas despois danme o alta, despois de comprobar que na nova analítica aparece un valor considerado normal e diagnosticando un probable erro no etiquetado das mostras.
Pasado o susto, quero manifestar o meu agradecemento, ao persoal do laboratorio que detectou o valor de alarma e ao médico de cabeceira que con prontitude, déronme aviso de urxencia, e agradecemento especial a todos os profesionais que no servizo de urxencias xerais do Chuo, e sendo un paciente desprazado, fixéronme sentir que, na miña circunstancia, estaba no lugar adecuado, atendéndome, sen reproche, a pesar das duras e difíciles circunstancias laborais que soportan.
Quero entender que o erro sucedido foi algo excepcional, e que así como a min adxudicóuseme unha analítica errónea que pertencía a outra persoa, a outra persoa adxudicáronlle a miña, e que o Sergas saberá quen é. Se non fose así, suxiro que, a quen corresponda, convoque a cada un dos pacientes aos que o 9 de abril, no ambulatorio de Fontiñas sometímonos a analíticas, fágannos novas probas e confírmense resultados. A. M. F. S. Santiago.
Día de todas as nais
Día da nai, día de moitas mulleres guerreiras. Ela asume nesta carreira de fondo de médicos, probas e tratamentos. Acepta os días con máis nubes e aprende a valorar aqueles nos que salgue o sol. Leva no brazo o recordo de cada 15 días, incluso con bromas afrontamos a situación quizá para despexar un pouco o camiño ata unha meta que imos pelexar, estamos a ver unha paleta de moitas cores, deixamos que pintes ao teu ritmo. Sodes a xeración da forza e resiliencia.
Empezamos a entender, a aprender como o teu corpo reacciona, como a túa mirada encaixa o momento sen derrubarse, como nos buscas cando dúbidas. Aprender a coñecer o que te sinta ben, aprender a afastar o que non, aprender a escoitar o teu tempo. Hai un edificio frío na súa estrutura cheo de tenrura no seu interior, de profesionais que miran os ollos, somos o 497, o noso dorsal nesta carreira.
Unha nai sempre, nese domingo de maio e en todos, moitas nais que son exemplo incluso nas tormentas». Nena González. A Coruña.
Fernanda é especial
Teño unha persoa especial moi preto de min, que se chama Fernanda e quero dicirlle o seguinte: quero ser a que te acompañe en cada logro, a que te aplauda, a que che tome fotos, a que che presuma, a que che diga «sabía que o lograrías» nestes momentos tan importantes, pero tamén quero ser a que te apoie nos tropezos, a que che abrace, a que te console, a que acougue o teu pranto, quero a túa compaña, na que todo estará ben. Elena Riveiro Rodríguez. Cambre.