Iso é o que sentimos con este caso, noxo, Alves. Tras a sentenza cremos que se ía facer xustiza. Cando se concluíu que si que existira violación a pesar das súas mentiras infames, coa pena mínima, catro anos e medio. Estivo só catorce meses en prisión provisional como medida cautelar e agora, á espera de que se resolvan os recursos contra a súa condena, xa está fóra de prisión. En liberdade provisional á espera de sentenza firme. Se durante a instrución denegóuselle dita posibilidade por risco de fuga, agora hase esfumado o risco? Conseguiu pagar a fianza e agora xa se pode escapar de España, e que curioso, logo do Brasil non se lle pode extraditar.
Os xuíces deberían ser moito máis contundentes, por moito diñeiro que teña o violador. Non han de deixar ás vítimas desatendidas. Non deben dar prioridade aos agresores, senón ás agredidas. Doutro xeito, só aprendemos que á xustiza non lle importan as vítimas. E algo moi grave tamén é que se beneficia aos violadores que son ricos. Como se pode infravalorar así a gravidade dunha agresión sexual? Como se pode deixar ao sucio diñeiro a liberdade barata e a posibilidade de fuxida do preso? Pagando co diñeiro do poder e aínda cun voto particular en contra (de tres), déixaselle en liberdade baixo fianza. Liberdade que non terá nunca a súa vítima, senón un trauma para sempre. Ademais de ter vivido a agresión sentenciada coa pena mínima, esnaquizoulle a vida para sempre. Secuelas psicolóxicas confirmadas pola agresión e pola súa exposición pública: estar na boca de todos, ser ninguneada ante o importante, e mesmo ter sido diana de burlas dos fanfurriñeiros do curral.
Impotencia. Frustración. Rabia. Agora non nos queda máis que iso e noxo. Cal é o exemplo que nos dá como sociedade? O que extraemos con estas decisións é que non pensan na vítima. Seica merece a pena denunciar? Que conclusión sacan as vítimas e os agresores? Para que serve unha sentenza entón? Que soas estamos. É inxusto. Ademais deste cabreo coa Xustiza, a min, que son unha gran defensora dos valores no deporte, dáme vergoña que este tipo poida ou puidese ser exemplo algunha vez dos mesmos. Sen dúbida, toca placar contra a súa mostra de desprezo polo respecto, a humildade e a integridade que deben rodear aos deportistas. A súa imaxe nunca máis debería ir unida ao deporte e o que lle rodea, como empresas, formación, divulgacións deportivas; para que non siga danando a nosa imaxe como valor social.