Investigación e bioética
OPINIÓN
Falemos de bioética. Os profesionais médicos temos un vivo desexo de aliviar o sufrimento dos enfermos e as súas familias. A través da investigación clínica tratar de achar solucións a enfermidades graves. Investigar resulta imprescindible para avanzar nas ciencias experimentais. Ao meu xuízo, compartido por numerosos científicos de distintas disciplinas, todo tipo de investigación, sobre todo se se desenvolve con seres humanos, ten límites éticos que non se deben traspasar. A historia demostra que non facelo conduciu a consecuencias desastrosas. Sempre é posible avanzar respectando as fronteiras da ética. Así, por exemplo, teimarse en investigar con células humanas embrionarias implica destruír un ou varios embrións, o que significa eliminar vidas humanas. Actualmente está demostrado que se pode investigar sen necesidade dese tipo de células, e mesmo que se obteñen mellores resultados empregando células nai adultas: unha metodoloxía respectuosa coa ética.
Por outra banda, en relación ao diagnóstico xenético preimplantacional (DGPI) o que se selecciona é o embrión, que xa é un ser humano e dará lugar a un individuo san ou enfermo se non se impide o seu desenvolvemento. Con que intención se realiza o diagnóstico xenético preimplantacional (DGPI)? Coa de implantar no útero da nai un embrión perfectamente san. Trátase dun proceso selectivo para asegurar un fillo san. E que se fai se o embrión non o é? Destrúese. Deste xeito, o DGPI convértese nun acto eugenésico que busca elixir ao ser humano en función da súa herdanza xenética e destruír aos humanos imperfectos, que se consideran material biolóxico desechable.
Algúns seguen obstinados en crer que os embrións carecen de valor porque non son vidas humanas. Pero existe consenso científico universal sobre o comezo da vida, que é o momento en que un espermatozoide penetra nun óvulo. Incluso os técnicos da fecundación in vitro certifican que o que transfiren aos úteros (con coidado e primor) non son meras células desestructuradas, senón seres humanos. Porque precisamente aí, nesa realidade biolóxica transferida, é onde está o éxito da industria reprodutiva. Pola contra, sería unha fraude para as parellas que pagan para ter un fillo.
A reprodución humana non é unha mera cuestión relixiosa, senón científica e filosófica que ten que ver coa antropoloxía. É un feito constatable que tantos científicos crentes como non crentes comparten o coñecemento sinalado no parágrafo anterior. En todos os casos, os membros dos comités de ética deben traballar segundo datos científicos, o respecto á dignidade humana, e á deontología profesional. Garantir a ética é garantir a boa práctica médica e investigadora (sexan ou non crentes).