«Sector primario: métennos paus por todos os lados e amais falan mal de nós»

OPINIÓN

Javier Cebollada | EFE

13 feb 2024 . Actualizado ás 05:00 h.

Están a arruinarnos

Teño unha explotación gandeira na provincia de Ourense, de raza autóctona de Galicia en perigo de extinción, concretamente a frieiresa. Estes días estamos de manifestacións por toda España por varios motivos. Cada día esíxennos máis e máis, estamos cansos da política que se está facendo en toda a Comunidade Europea. Están a arruinarnos. Que se lei de benestar animal, que se cadernos de campo, que se normativa de eco-esquemas, etcétera.

Eu teño o triplo de papelorio que os que non teñen razas autóctonas: os cadernos e etiquetas de raza autóctona; os cadernos de campo de ecolóxico e a normativa; os requisitos de Tenreira Galega. E coidado, que me vén unha inspección de cada un cada certo tempo. O problema é cando un che di que tes que facer isto e deste xeito, e logo vén a seguinte inspección e dime: non, tes que facelo así, que o tes mal. Póñanse de acordo.

O outro problema son os prezos dos nosos produtos. Todos os que están no sector primario están a pasar polo mesmo. Non é xusto que nos pidan todo ese papelorio, lei de benestar animal e demais, e despois, á hora de cobrar por ese produto, que nolo paguen como a eles lles dá a gana, sen ter en conta os custos de produción que temos.

Vou contar un caso que me pasou o outro día. Eu vendo os tenreiros a un matadoiro, o mesmo desde hai case dous anos. Levan o selo de Tenreira Galega Suprema e o certificado de raza autóctona. Os prezos sempre os poñen eles e nunca cobren os custos de produción. Tenreira Galega comunícame o peso e a clasificación de cada tenreiro que me levan e nunca coinciden cos pesos que me pagan no matadoiro (a clasificación si coincide). Todos os matadoiros e carniceiros fan o mesmo.

O outro día viñeron buscar dez tenreiros. Antes de levarllos, dixéronme que tiña que asinar un contrato e que a partir de agora comunicarían os prezos, porque eles non nos poden pagar por baixo dos custos de produción. Ensináronme a táboa e xa vin que non cubrían os custos: de 5,20 a 5,60 euros/quilo, cando segundo os meus cálculos son unha media de 6,50 a 7 euros/quilo.

Eu véxome obrigado a asinar, porque se vou a outro sitio vaime a pasar o mesmo. Así que me levaron os tenreiros un xoves e o luns chámanme do matadoiro: comunícanme que os acaban de sacrificar e que non valen porque son de raza frieiresa; que ou mos pagan a 4,50 euros ou que os vaia a buscar e véndallos a outro, e que non me cobra nada pola matanza... Estando xa sacrificados.

Isto non só me pasa a min, pásalle a todos os produtores do sector primario. Métennos paus por todos os lados e aínda amais moitas veces falar mal de nós sen razón. Eu empecei desde cero fai sete anos e o único que penso é en abandonar, porque se dás un paso para diante, retrocedes dous ou tres ao día seguinte. Alberto Cortés González.

Cita médica surrealista

O xoves 8 de febreiro tiña cita para unha revisión rutineira no servizo de Pneumoloxía do Hospital dá Mariña (por certo, cun ano de atraso). Tras facerme unha espirometría, pásanme a consulta e a especialista dime que non me vai atender porque me están controlando e facéndome as revisións no meu centro de saúde e non ve lóxico que as súas competencias estean invadidas por un médico de atención primaria, que segundo ela non está capacitado para tal valoración. Ao preguntarlle por unha analítica (que ela mesma me pediu), díxome que nin a ía a mirar nin a atenderme (exploración e comprobación de saturación). Eu non teño por que saber as competencias de cada médico, e sendo un asmático en grao 4 non podo estar ano e medio sen que ninguén me pase consulta. A súa resposta foi, textualmente: «Eu non che atendo máis aquí». Que é máis importante, a dignidade persoal ou a saúde dun paciente? Bernardo Blanco Pazos.