Corría o ano 2008 cando entrei en contacto por primeira vez con Facebook . Unha amiga, coa que seguía comunicándome por carta —hoxe en día parece algo decimonónico, pero os da miña xeración crecemos agardando a chegada do carteiro coa inquedanza coa que agora nos quedamos pegados á pantalla do móbil agardando a que nos contesten unha mensaxe de WhatsApp—, invitoume a entrar na páxina web desta rede social. Por unha banda sentín unha gran curiosidade, por outra a miña prevención natural fíxome recear. Se a posibilidade de estar en contacto instantáneo cos meus familiares e os meus amigos dispersos polo planeta ilusionábame, por outra banda a idea de que descoñecidos puidesen acceder á miña información persoal creábame inquedanza.
En calquera caso, decidinme a dar o salto e grazas a iso tiven a oportunidade de recuperar o contacto con moitísima xente da que non sabía nada desde mediados dos anos oitenta. A guerra do Golfo de 1990, o embargo internacional posterior e tamén a invasión de Iraq do 2003 fixeron que familiares e amigos desaparecesen na nube da incerteza, salvo aquelas dúas compañeiras de colexio coas que seguía carteándome porque unha vivía en Bélxica e outra en Francia.
Facebook permitiume participar en dous encontros, en Xordania, cos meus compañeiros do Colexio de Música e Ballet de Bagdad, no 2009 e o 2011. Saber que a maioría continuaban vivos, aínda cando tivesen que superar todos os horrores das guerras e as enormes dificultades para fuxir do país e labrarse un futuro digno no estranxeiro, encheume de alegría. Poder abrazalos e pasar varios días con eles supuxo un antes e un despois en vida. Hoxe estamos conectados e, aínda na distancia, seguimos pendentes uns doutros.
Cando se conmemora o vixésimo aniversario daquel proxecto tolo de varios universitarios de Massachusetts sobre unha rede social, e cando unha comisión parlamentaria de EE.UU. acaba de cuestionar a falta de protección aos nenos e adolescentes nestas plataformas, non podo senón revivir a contradición en min que me permitiu recuperar moitos contactos, pero talvez tamén perder privacidade. Lamentablemente, en 20 anos non puidemos solucionar este problema.