O regateo é unha práctica moi estendida nas diversas culturas orientais, de tal sorte que ir de compras significa pasarse un bo intre xogando ao tira e afrouxa co vendedor de quenda para conseguir un prezo razoable polo produto que nos interesa. Tanto comprador como vendedor son conscientes de que a substancial rebaixa do prezo non significa, en absoluto, que o comprador obteña unha ganga á conta dunha grave perda para o vendedor. Pola contra, se sobreentiende que o prezo na etiqueta está incrementado «n» veces para poder chegar ao valor real da mercancía. En Occidente, como somos moi dados ao politicamente correcto e a dar unha imaxe de seriedade, o regateo disfrázase de negociación empresarial.
Algo parecido sucede cando os representantes de dous Estados deciden reunirse para falar de «intercambios comerciais». Ambas as partes teñen moi claro que é o que quere o outro e o prezo que está disposto ou debería estar disposto a pagar. O quid da cuestión está nas condicións que se poden ou queren ofrecer e aceptar.
No statu quo actual, coa comunidade internacional bastante polarizada entre os países defensores da causa ucraína e os que apoian a agresión rusa, cando algún dos estados considerados parias —antigamente, membros do «eixo do mal»— afirma que quere negociar con Rusia botámonos as mans á cabeza. Así, ante o anuncio do inicio da viaxe do líder norcoreano no seu tren blindado para atoparse con Putin na cidade rusa de Vladivostok, os que consideran que o embargo internacional non debe levantarse para ningún dos dous países están bastante molestos. A posibilidade de que Kim Jong-un véndalle a Rusia armamento, sobre todo munición, da que anda moi escaso, e que, a cambio, Putin forneza alimentos á famenta Corea do Norte preocupa e moito. Con todo, é altamente improbable que Putin lle transfira coñecementos tecnolóxicos pola ameaza que o seu desenvolvemento nuclear supón mesmo para Rusia, mentres que Kim Jong-un só busca reducir un pouco a súa dependencia de China . Polo que, aínda non sendo unha boa noticia, tampouco é tan preocupante como a negativa rusa a que os barcos con cereais ucraínos poidan seguir navegando cara ao exterior.