As barcazas da desesperanza

Yashmina Shawki
Yashmina Shawki CUARTO CRECENTE

OPINIÓN

TOLGA AKMEN | EFE

14 ago 2023 . Actualizado ás 05:00 h.

Segundo un informe do Parlamento británico sobre os movementos migratorios, no 2022 chegaron a ese país 1.163.000 persoas, mentres que 557.000 abandonárono, o que supuxo unha cifra de inmigración neta de 606.000 persoas. Un número moi importante debido, fundamentalmente, á recepción de refuxiados de Ucraína e de Hong Kong. En leste mesmo documento indícase ademais que, no período comprendido entre 1991 e o 2020, a inmigración incrementouse un 117 %, consecuencia sobre todo da chegada de refuxiados de Iraq e Siria.

Pero estas cifras son enganosas, porque só teñen en conta á migración legal. A outra cara da moeda son as máis de 100.000 persoas que, desde o 2008, segundo o ministerio do interior británico, cruzaron de xeito ilegal a Canle da Mancha, acadado o seu pico o xoves da semana pasada: 755 persoas en catorce embarcacións.

O problema da inmigración ilegal é talvez un dos máis sensibles para o Goberno de Rishi Sunak. Ás protestas xeradas o ano pasado polo traslado a Ruanda dos solicitantes de asilo uniuse o rexeitamento á controvertida medida actual de aloxalos en barcazas flotantes e antigos edificios militares considerados pouco mellores que cárceres. O motivo esgrimido por Downing Street son os máis de 7 millóns de dólares diarios que custa o aloxamento dos 50.000 solicitantes de asilo. Aínda por riba, a polémica hase agravado co proxecto de lei polo cal se pretende impedir a solicitude de asilo aos demandantes que cheguen de xeito ilegal.

No transfondo desta terrible situación atópanse multitude de conflitos internacionais, a pobreza endémica dos países en desenvolvemento e a errónea crenza de que Europa e EE.UU. son a terra de promisión. As históricas axudas aos asilados, xunto coa extensión do uso do inglés, a pesar dos riscos, fan aínda máis atractivo viaxar a Gran Bretaña. A solución é difícil pero un primeiro paso sería a cooperación internacional para acabar coas mafias de transportistas e informar os países de orixe que as penosas viaxes, se non acaban en morte, poden facelo en barcazas de desesperanza.