Unha pandemia sen respostas

Claudia Luna Palencia XORNALISTA MEXICANA ESPECIALIZADA EN ECONOMÍA, DIRECTORA DE «CONEXIÓN HISPANOAMÉRICA»

OPINIÓN

María Pedreda

02 may 2023 . Actualizado á 09:04 h.

O pasado 11 de marzo cumpriuse o terceiro aniversario da declaración de pandemia por parte da Organización Mundial da Saúde (OMS) e os interrogantes ao redor da orixe do coronavirus seguen sen ter respostas convincentes. Como un signo máis dos tempos de confrontacións entre Estados Unidos e China, esta guerra biolóxica, que á data citada provocara a morte no mundo de 6.884.267 persoas, entra dentro do xogo de reproches entre Washington e Pequín, que se culpan mutuamente de provocar a pandemia de xeito deliberado.

O único incontestable é que, ata o momento, non hai unha soa verdade irrefutable acerca de como o SARS-CoV-2 saltou aos humanos e desencadeou unha pandemia de proporcións inimaxinables, a tal punto que sumiu ao mundo nunha etapa de peches, confinamentos, toques de queda, declaracións de emerxencia e corentenas que retrocederon á humanidade á Idade Media.

Virólogos e expertos en saúde pública seguen sen atopar unha resposta concreta sobre a orixe do SARS-CoV-2, aínda que a maioría coinciden na posibilidade de que sexa zoonótico. A OMS alertou que este novo coronavirus nunca antes fora detectado, nin identificado, en seres humanos. O primeiro caso apareceu a finais de decembro de 2019 na provincia chinesa de Hubei, na súa capital Wuhan.

A información respecto diso deste virus advirte que é «altamente transmisible» e crese que a tose e os esbirros son as vías máis comúns para transmitilo, e tamén se propaga polas gotitas expulsadas ao aire polas persoas infectadas. Segue sen atoparse unha vacina para evitar que unha persoa infectada deixe de contaxiar, de aí a recomendación de que fagan corentenas as persoas que dan positivo e os seus grupos de contacto.

Christopher Wray, director do FBI, volveu pór a China como a orixe do virus, tras sinalar como hipótese máis factible a fuga do covid-19 dun laboratorio na Wuhan. Recentemente, o Departamento de Enerxía dos Estados Unidos emitiu un informe interno que sinala que o coronavirus «moi probablemente» orixinouse nun laboratorio chinés, tal e como desvelou The Wall Street Journal. Pero hai outros organismos dentro do país norteamericano que consideran que o SARS-CoV-2 é de orixe natural. O propio John Kirby, portavoz do Consello de Seguridade Nacional da Casa Blanca, dixo ante os medios de comunicación do seu país que nas dependencias que forman parte do Goberno norteamericano non hai unha opinión unánime acerca de como iniciou a pandemia e quen é o responsable.

En cambio, para China, de acordo con Mao Ning, portavoz de Exteriores, persiste a intención de agravio por parte de Washington, en aras a ensuciar e difamar ao país asiático, creando teorías conspiranoicas que falan de fugas en laboratorios con intencións deliberadas. O Goberno chinés leva meses denunciando a politización da pandemia e o seu uso para crear máis confrontacións entre Washington e Pequín.

Nin sequera entre a propia comunidade científica hai un consenso e as posturas respecto diso son tres: un virus provocado, accidente de laboratorio ou virus zoonótico de orixe natural que saltou dun animal ao ser humano.

Tres anos pasaron desta guerra biolóxica chea de interrogantes, de manipulacións e de mentiras, con miles de millóns de seres humanos convertidos en cobaias de inmunizacións a contrarreloxo. China e Rusia, sobre todo, beneficiáronse da diplomacia das vacinas en países de África e de América Latina. Mentres, as grandes farmacéuticas occidentais fixeron pingües ganancias coas inmunizacións do covid-19, e parece que os únicos perdedores desta negra historia son os miles de millóns de seres humanos alleos aos intereses das potencias hexemónicas e das empresas que moven ao mundo. Nunca saberemos a orixe real do coronavirus.