Cada vez é máis frecuente escoitar a persoas que teñen un seguro privado de saúde, ou elixiron a súa cobertura a través dunha mutualidade, queixarse de demoras, listas de espera e perda de calidade asistencial. O cadro médico das aseguradoras adoita ser a referencia das compañas para captar clientes, e moitos pacientes quéixanse de que os seus médicos «de toda a vida» deixaron unha ou outra aseguradora, pero ninguén parece pensar canto lle poden pagar a un médico ou a un hospital polo servizo que prestan se a póliza se oferta a 15 ou 19 euros ao mes «con todo incluído e sen copagos». Alguén cre que unha empresa como unha aseguradora, que acada beneficios de nove díxitos, actúa por amor á arte? Que realmente ofrece duros a catro pesetas e que o seu interese fundamental é a calidade da asistencia dos seus asegurados? Entre as causas do problema podemos citar varias, pero talvez as máis importantes sexan o incremento notable de pólizas privadas nos últimos anos e o desencanto dos profesionais que prestan a asistencia, debido ao empobrecemento dos honorarios que as compañas aseguradoras abonan pola asistencia.
O informe presentado por Luis Mendicuti no marco da Cátedra de Saúde Responsable e Sostible da Universidade Complutense de Madrid hai uns días, sinala que a comercialización de pólizas de baixo custo está xerando unha saturación no sistema de saúde privado. O informe destaca a existencia de baremos baixos —¡que non se actualizaron desde que se pagaba en pesetas no ano 2000!, polo que acumulan un IPC dun 70,4 %— e da necesidade de concienciar ao cidadán do custo real da asistencia sanitaria para poder adecuar os prezos dos seguros, incrementar de forma progresiva os honorarios pagos polas aseguradoras aos prestadores e mellorar a eficiencia dos procesos asistenciais.
O informe revela que o sector privado da saúde en España está a empezar a colapsar debido, en parte, á comercialización dese tipo de pólizas de baixo custo, mentres as empresas aseguradoras seguen manexando beneficios millonarios: Sanitas (a última en presentar resultados) anunciou a semana pasada que acadou no 2022 un incremento nos seus beneficios dun 29 %, chegando aos 273 millóns de euros.
Mentres tanto, os gastos da actividade médica (como os de calquera outra profesión en España) non deixaron de subir progresivamente, xunto co aumento das xestións administrativas trasladadas polas aseguradoras a este colectivo, facendo cada vez máis insostible unha práctica médica de calidade. Por exemplo, as autorizacións de múltiples probas e procedementos —que antes tiña que realizar persoalmente o asegurado—, agora realízanas o médico ou o seu persoal, o cal facilita as cousas aos pacientes, pero obrigou a aumentar o persoal administrativo aos médicos e centros sanitarios, á vez que simplificou moitos procesos para as entidades aseguradoras, que non se viron obrigadas a aumentar o seu persoal na mesma medida, o que redunda nas súas contas de beneficios.
De feito, a Comisión Nacional dos Mercados e a Competencia iniciou un estudo sobre o sector dos seguros de asistencia sanitaria en España, para mellorar a calidade nestes servizos en beneficio da cidadanía. Para iso, analizará a integración e relación vertical entre entidades aseguradoras e prestadores de servizos de asistencia sanitaria e as diferenzas de poder negociador entre os diferentes axentes que interveñen no sector, incluíndo aos médicos e aos cidadáns.
Cunha sanidade pública en caída libre e unha sanidade privada baleirándose de profesionais, que ou se xubilan ou buscan establecerse en países nos que a consideración do médico e a súa remuneración son varias veces superiores ás que hai en España, pintan bastos para a asistencia médica da poboación.