O pasado xoves 20 reuníronse en Teherán o presidente iraniano Ibrahim Raisi, o ruso Vladimir Putin e o turco Recep Tayyip Erdogan. Un primeiro obxectivo deste encontro era lograr abrir un corredor que permitise saír ao gran ucraíno a través do mar negro e chegar aos mercados da península arábiga e africana. Grazas ao bo entendemento entre Rusia e Turquía, a pesar de que este último país é membro da OTAN, 22 millóns de toneladas poderán chegar a zonas onde a fame negra xa é unha terrible realidade.
En canto ao segundo obxectivo, enmarcado dentro do denominado «Proceso de paz de Astana», de avanzar nas negociacións para dar fin á guerra siria que leva activa desde hai 11 anos, o resultado non foi tan positivo. Achegar posturas neste tema sempre resultou difícil posto que, tanto Moscova como Teherán apoian ao Goberno de Bashar ao Asade, mentres que Turquía axuda ás tropas rebeldes. Por outra banda, Erdogan nunca ocultou as súas aspiracións territoriais na súa fronteira sur. É por iso, que durante este encontro solicitou o apoio dos outros dous participantes para os ataques que pretende lanzar contra os kurdos que se atopan no norte de Siria. Pero, nin Moscova nin Teherán aceptaron a súa solicitude ao considerar que unha intervención deste tipo só agravaría a difícil situación no país e podería estendelo pola rexión.
A pesar deste tirón de orellas, Erdogan non cesa no seu empeño de atacar aos kurdos, xa sexa nos enclaves do PKK ao leste da península de Anatolia, na fronteira siria ou, mesmo en Iraq , onde un ataque na norteña provincia de Zajo ocasionou a morte de nove turistas, incluíndo a varios nenos, e 23 persoas feridas. Ante esta flagrante violación da súa integridade territorial, o Goberno de Bagdad esixiu que Ankara se desculpe e retire as súas tropas da zona iraquí. A negativa turca a aceptar a súa responsabilidade, saldouse coa convocatoria do seu embaixador ante as autoridades iraquís e protestas nas rúas de Bagdad onde se queimaron bandeiras turcas. Un novo foco de tensión na polvoreira de Oriente Medio.