As cousas que din
O señor Pedro Duque declarou: «Teñen que ter coidado coas cousas que din e tratar de non confundir ás persoas». Referíase a Miguel Bosé e Victoria Abril, dúas persoas que negan o coronavirus e rexeitan as vacinas. Eles exercen o seu dereito á liberdade de expresión e os que lles escoitamos sabemos o caso que hai que facerlles, porque non somos bobos. Non, señor Duque, o que «confunde ás persoas» son o ministerio de Sanidade, a Axencia Europea do Medicamento e outros «expertos» que deciden que se suspenda a administración dunha determinada vacina; que despois din que si, pero a outro rango de idade; que recoñecen que hai efectos secundarios, pero poucos; que unha segunda dose si, pero doutro laboratorio; que imos estar vacinados no verán, pero talvez non, etcétera. Con todo, non oín ao ministro criticar, «polas cousas que din», ao señor Pablo Echenique que aplaude aos «antifascistas» por queimar colectores, saquear comercios e agredir á policía; non criticou ao señor Pablo Iglesias por defender a postura dos bukaneros por agredir e apedrear aos representantes de Vox por facer campaña electoral; nin criticou á ministra Irene Montero por entrar nun programa de televisión obviando a presunción de inocencia dun presunto maltratador que foi xulgado e non condenado. Eles tres dando a súa opinión como cargos públicos. Chus Neira. Vila de cruces.
Peter Singer: polémica coa eutanasia
O extenso artigo (“Esténdese o recoñecemento do dereito a morrer”) publicado en La Voz o 13/04/21 asinado por Peter Singer, profesor de Bioética da Universidade de Princeton, volve crear polémica. Á parte do rexeitamento case universal que a eutanasia e a lei que o Parlamento español aprobou este ano provocou nas asociacións médicas recoñecidas, a opinión de Singer é máis que cuestionable. Dentro da bioética, entendéndoa como unha ponte entre o mundo da ciencia e o dos valores, existen varias escolas. A personalista, que defende a dignidade absoluta e intangibilidad da persoa humana desde a súa concepción ata a súa morte natural, e entre outras, a utilitarista (séguea Singer) que reduce a moralidade dos actos ao mero cálculo dos seus beneficios, é dicir as cousas serán boas se son dalgunha forma útiles, e malas se non o son. Para esta escola o fin xustifica os medios. Singer, por exemplo, defende que os pais deberían ter a posibilidade de quitar a vida aos seus fillos con discapacidades, é dicir, non exclúen o infanticidio legal, como, por suposto, non exclúen o aborto. Defenden entre outras cousas, que a satisfacción de natureza sexual poida ser libre mesmo con animais. É imposible tratar de xustificar e analizar lle eutanasia apoiándose neste tipo de opinións. José Luis Pérez Requejo. A Coruña