Os medios publicaban a noticia: nace un neno británico sen cerebro. Máis exactamente, con só o 2% de masa cerebral. Prognosticárase a súa morte no parto ou unha vida de poucos días. Noah xa ten 6 anos. Anda e fala. Ten o 70% de función cerebral. Segue progresando.
O caso é excepcional. Non único. Hai casos similares. Prodixiosos. Entre eles, algún universitario, incluso un brillante matemático. Non se decataron da súa anomalía ata a súa adultez. Pilar Tirado, neuróloga do Hospital A Paz, escribe: «Unha pequena cantidade de masa cerebral pode aprender e desenvolver funcións propias doutras partes do cerebro das que carece. O sistema nervioso central ten gran plasticidade e capacidade para reinventarse».
É admirable que os carentes de cerebro compórtense humanamente. O feito lévanos a comportamentos deshumanizados de quen posúe todo o seu cerebro. Un cerebro que naceu completo e capacitado. O ambiente social fraguará nel conviccións tendentes á delincuencia. Mensaxes incorrectas. Un cerebro que os grava. A familia, a sociedade, o grupo infantil. O subconsciente absórbeo. A matriz está lista. Responde automaticamente. A mente non envellece. A conciencia clasifica e canaliza. Ai! se non expulsa as malas matrices. Pensemos nos terroristas. Seres humanos, con nai, irmáns, amigos, fillos. Accións de barbarie indiscriminada. Aparentemente, con cerebro perturbado. Actúan sen razón. Matan por matar. Morren por matar. É preciso buscar unha explicación. Non todos son psicópatas, nin todos iguais. Quizá gobernantes e pobos non estean exentos de culpa. É preciso eliminar inxustizas sociais e políticas. Os cerebros dos terroristas sufriron unha transformación que os impulsa a actuar con obxectivos desexables. Ás veces é a recompensa ou a vinganza. Outras, o martirio, a patria, o paraíso.
A realidade dos «descerebrados» lévanos ao insondable misterio da natureza humana. Nunca lograremos atrapar a totalidade dos segredos das forzas naturais. A Igrexa chama «milagres» aos feitos marabillosos. Son sempre curacións. Compromete ao noso Deus en actos do curso natural. Este é o seu pobre razoamento: non é explicable, logo é obra de Dios. A divinización do marabilloso comporta unha visión errónea de Dios. Un Deus que discrimina, elixe e protexe. E abandona a outros con idénticos sufrimentos e que realizaron idénticas preces.
Shelly embarazada de doce semanas soubera da anormalidade do feto. Negouse a abortar. Encomendouse aos videntes de Fátima. O parto foi normal. Noah evolucionou ben, aínda que con atraso. Shelly comunicou o ocorrido ao seu párroco católico na pequena cidade de Selby. O pai Kenion falou co bispo de Nottingham. O Vaticano enviou un funcionario. Recolleu datos, fotos, testemuños. Uniu todo ao expediente de canonización dos videntes de Fátima. Os peritos ditaminaron. Un descerebrado non pode realizar as funcións vitais que desenvolve Noah. É milagre.
Conclúo: Quen é os «descerebrados»?