Así de diabólico é o escenario que pinta Sondaxe no seu lenzo para a Xunta, 2020. É o mesmo que vivimos tres veces. Onde 38 escanos o son todo e 37, unha ruína. Era decembro de 1989 e Fraga enfrontábase a un Laxe que gobernaba. O PP de entón logrou o desexado 38 polos pelos e Fraga, o seu Baviera, con apenas 433.000 votos. Aquel momento é interesante para a análise porque viña dun goberno de Laxe multicolor tras a censura a Albor e presentábanse por dereita e esquerda ata seis partidos. Hoxe a polarización podería ser aínda maior por ambos os lados. Fraga gañou pero perdeu en votos. A esquerda sumou 588.000, pero fraccionados en tres (PSOE, BNG e Camilo Nogueira co seu EU). Un pecado que se pagou pola lei de d'Hondt. Barreiro Rivas conseguiu con Coalición Galega 48.000 papeletas, con dous deputados irrelevantes ante o mítico 38. Pablo González Mariñas non entrou. Furtou só 18.000. O só é enganoso porque nuns meses calquera votante que a Feijoo se lle escape a Cidadáns ou Vox pode facer que morra na beira. Cs e Vox non son equiparables a Coalición Galega e ao Partido Nacionalista Galego, pero as fugas danarán aos populares. Como á esquerda que os Camilos Nogueira multiplíquense. O 89 deixou claro que Gonzalo Caballero e Ana Pontón necesitan só ter pola esquerda en fronte a Podemos, e ata iso faralles sufrir. Outra lección histórica. Estamos en xuño do 2005. Touriño derroca a Fraga. É o PSOE cun BNG moi forte o que dá a badalada. Sobe a participación e, sobre todo, a loita é unicamente entre tres. Yolanda Díaz non conta pola esquerda con 12.000 votos. Cunha participación máis alta, un Fraga moi maior baixa a 756.000. A suma de PSOE e BNG supéralle con 866.000. O 38 é da esquerda. Cambio na Xunta e Fraga, senador. O empate técnico do Sondaxe de hoxe estanos falando doutros comicios non aptos para cardíacos. Marzo do 2009. O imposible faise posible. Touriño non quere adiantar. Non fai caso de Pepe Blanco . A crise devora á xente do montón. Feijoo debuta e aprovéitase. Votan cen mil galegos máis, 1,7 millóns. O enfado pola economía esmagada aúpa ao debutante. Os números son ajustadísimos. PP, 789.000; PSOE e BNG sumados, 794.000. Cinco mil votos que non lles serven. Feijoo logra o trono do 38. Estamos ante o mesmo. Feijoo necesita que non existan Cs e Vox (e o as na manga de atraer a socialistas máis centristas, de colexios concertados, que os hai). Caballero e Pontón están moi fortes. Téñeno a man, pero precisan que os Toné, Villares , Ferreiro e Martiño non conformen varias candidaturas esporeados polos seus egos. Se a esquerda se fracciona, d'Hondt fará capitán xeral a Feijoo. O reconto do 2020 vai ser por cuarta vez agonía ou éxtase. O debate televisivo, se o hai, porá a proba o desgaste de Feijoo, e será clave.