Pablo Casado esnaquizou as varandas da estrada e esmendrelló o vehículo do PP na cuneta da dereita. Inmediatamente, en fulminante reacción, deu un volantazo para devolver o automóbil ao centro da calzada que nunca debeu abandonar. O golpe halle devolto a cordura: agora xa sospeita que o credo aznarista conduce ao desastre, que os invitados a compartir con el a gobernación de España pertencen á extrema dereita e que o lema «Centrados en ti» de Rajoy continúa sendo válido, con só aplicarlle un lixeiro retoque: «Centrados no teu futuro».
Outra cousa é que consiga o seu propósito. O coche sufriu enormes danos e os mecánicos do PP terán que empregarse a fondo para reparalo. E o condutor saíu tan maltreito do lance que existen serias dúbidas de que os facultativos lle concedan unha segunda oportunidade. En todo caso, antes de que se dite sentenza sobre o seu futuro político, Casado terá dúas oportunidades de demostrar que a súa viraxe vai en serio.
A primeira, o luns, cando acuda á Moncloa, en resposta á intelixente invitación que Pedro Sánchez cursou aos líderes dos principais partidos, con exclusión de Vox. E alí, se de verdade aspira a reconducir o seu partido cara ao centro, agárdanlle dúas tarefas. Unha de carácter formal: devolverlle ao PSOE as credenciais de partido constitucionalista que intentou arrebatarlle, furto frustrado polo pobo soberano. A outra, de maior enxunlla: o anuncio urbi et orbe de que o PP exercerá unha oposición dura pero leal e construtiva ao Goberno de España. O que implica menos crispación e maior vontade de acordo nos grandes temas de Estado.
Para recuperar a súa condición de partido de Goberno, o PP debe baixar do monte e ocupar a estreita e oscilante franxa de terreo que separa dereita e esquerda. Necesita resituarse na fronteira co PSOE, posición que agora mesmo ocupa Cidadáns: o seu gran adversario.
Máis que oportunidade, as próximas eleccións autonómicas e municipais constitúen unha proba de lume para Casado. Un terrible dilema. Imaxinemos que os resultados son similares aos do pasado domingo. A do PSOE sería entón a lista máis votada en moitas grandes prazas e en once das doce comunidades que acudirán ás urnas o día 26. Que fará entón Pablo Casado? Permitirá que os socialistas acaparen máis poder ou telefonará a Rivera e Abascal para reeditar a fórmula andaluza? E se opta polo último, que réditos obtén? O PP goberna en catro desa ducia de autonomías, pero pasaría a presidir só tres: mantería Castela e León e Murcia, e arrebataríalle Castela-A Mancha aos socialistas. O PSOE subiría de cinco a seis. E o premio gordo levaríallo Cidadáns: dous bastóns de mando -Madrid e Aragón- e tres vicepresidencias. E a saber cantas cobizadas alcaldías como pedrea.
Negocio ruinoso para o PP, que volvería endebedarse coa ultradereita, a intereses de usura, só para engordar a Cidadáns. E final tráxico do condutor tras un mes de agonía.