O outrora bautizado como o «Cristiano Ronaldo do Ecofin» deixará o seu posto a cargo do Banco de Portugal tras a decisión do Executivo luso de non renovarlle un segundo mandato
03 ago 2025 . Actualizado á 05:00 h.Mario Centeno non conseguiu chegar á prórroga do que probablemente sexa un dos seus últimos partidos como astro das finanzas europeas. O portugués terá que despedirse os próximos meses do seu posto a cargo do Banco de Portugal, institución que capitaneaba desde o 2020. Descoñécese o día exacto no que o economista terá que meter os seus obxectos do despacho nunha caixa de cartón, pero si que se sabe que será nos próximos meses, a teor da decisión do primeiro ministro luso, Luís Montenegro, de non pedirlle que quede para un segundo mandato, como era ata o de agora tradición. Parece ser que entre Centeo e o Goberno de centrodereita portugués había diferenzas insalvables, a pesar de que o portavoz do Executivo subliñou que respectan a Centeo e que non van entrar «nin en observacións nin en avaliacións do seu labor».
Mario José Gomes de Freitas Centeo (Olhão, 1966) pon así punto e final a outro capítulo dunha máis que dilatada (e brillante) carreira financeira. Houbo quen se atreveu incluso a bautizalo como «o Cristiano Ronaldo do Ecofin», (o Consello de Asuntos Económicos e Financeiros en Europa). E o afago non procedía precisamente de alguén da súa corda. Porque a Centeo —considerado culturalmente de esquerdas, pero a miúdo tachado de liberal— o alcume chegoulle de boca do exministro de Finanzas alemán, Wolfgang Schäuble, adaíl da ortodoxia financeira europea.
Antes de chegar ao despacho do Banco de Portugal, Centeo exerceu como ministro de finanzas durante os primeiros anos do socialista António Costa. Esa pátina de esquerdas foi a que precisamente lle granxeou algunha suspicacia en Bruxelas, que miraban con certo temor ao Executivo luso pola súa firme aposta por acabar coas políticas austericidas que lastraran á economía do país durante os últimos anos. Centeo enfrontábase a un dobre reto. En primeiro lugar, gañarse a confianza dos seus socios para, con ela, loitar contra o castigo que se impuxo á súa nación por non cumprir co corpiño do exceso no déficit. E gañou as dúas partidas. Non só foi gañando enteiros na capital de Europa. Tamén conseguiu librar a Portugal da penitencia europea.
Tal foi o seu ascenso aos ceos que, tras varios meses de duro traballo que conseguiron sanear a maltreita economía lusa e mellorar a avaliación da débeda soberana do país, o Goberno portugués lanzouse a presentar a candidatura de Centeo para presidir o Eurogrupo. Outro partido que Centeo levou a casa, ocupando o asento entre o 2018 e o 2020. En xuño dese ano, e coa pandemia aínda facendo estragos, o economista decidía pór punto e final á súa carreira como ministro de Finanzas de Portugal e, en consecuencia, viuse obrigado a saír do Eurogrupo.
Os que o coñecen destacan del o seu carácter conciliador e pragmático. Pero esas capacidades dilúense cando se trata de defender as súas grandes paixóns: o fútbol —é seareiro do Benfica de Lisboa, ao que apoia sen contemplacións— e a súa familia. Casado coa súa compañeira de carreira María Margarida Pereira, Mario Centeno é pai de tres fillos. A súa adicción ao traballo terá que dar paso agora ao seu outra grande afección: a cociña.