O mundo teme ser vítima do lume cruzado entre EE.UU. e China. A UE remarca as súas prioridades: abaratar a factura enerxética e manter á boia a súa industria
22 ene 2023 . Actualizado á 05:00 h.Cambio climático, desglobalización e máis desigualdade. O mundo puxo rumbo na dirección contraria á esperada a principios de século, cando o liberalismo económico, os protocolos verdes (tantas veces incumpridos) e a promesa dunha clase media global facían soñar coa prosperidade infinita.
Como pano de fondo da crise na que se mergullou o planeta, un choque de xigantes: o dos Estados Unidos e Chinesa. A pugna entre as dúas potencias máis grandes do planeta ameaza con cobrarse vítimas e deixar en herdanza a «Gran Factura» da que alertou esta semana o secretario xeral de Nacións Unidas, António Guterres. Durante a súa intervención no Foro Económico Mundial (Foro de Davos), o portugués volveu poñer sobre a mesa o custo da factura que podería carrexar o seu enfrontamento: 1,4 billóns de euros. «Arriscámonos a unha desconexión das dúas maiores economías do mundo, unha greta de dimensións tectónicas que podería crear dúas normativas comerciais, dúas divisas dominantes, dúas redes da internet e dúas estratexias de intelixencia artificial en conflito», advertiu.
No medio do lume cruzado atópase a Unión Europea (UE). Apenas pode facer fronte á dopaxe das empresas chinesas e agora a Inflation Reduction Act (IRA) —iniciativa estadounidense coa que se regará de subvencións aos fabricantes norteamericanos na transición ecolóxica— ameaza a competitividade das empresas europeas, que temen unha fuga de investimentos, como deixaron patente esta semana en Davos.
Unha das voces que pediron reaccionar ás autoridades da UE foi o conselleiro delegado de Repsol, Josu Jon Imaz, quen lembrou que se «ten que garantir a seguridade da subministración [enerxético], a accesibilidade e prezos competitivos e a descarbonización», pero en Europa «esquecemos dos dous primeiros puntos».
Non haberá industria made in EU sen prezos enerxéticos alcanzables: «Estamos a falar moito da IRA, pero o desafío competitivo para a nosa industria vén antes de todo pola desvantaxe en prezos enerxéticos», apuntou con acerto desde Davos o comisario de Economía, Paolo Gentiloni, descartando o despregamento doutro fondo de recuperación. O actual só alcanzaría na súa totalidade para cubrir as necesidades de investimento que ten a UE para cumprir os obxectivos da súa folla de roteiro para o hidróxeno verde (2050).
A presidenta da Comisión, Ursula von der Leyen, non quixo desaproveitar a cita para endurecer o ton cara a Chinesa, pero máis aló da retórica, está por ver como planea reformar as actuais regras de Estado. O marco quedou caduco, polo contexto a competencia externa e as incoherencias internas, as mesmas que atrasaron durante meses a intervención de emerxencia o mercado eléctrico mentres a economía alemá anunciaba axudas multimillonarias para a súa industria. Unha parsimonia que contrasta coa imaxe dunha Alemaña «flexible, pouco burocrática e áxil» que intentou vender o seu chanceler, Olaf Scholz, en Davos.