O excanciller alemán significouse por ser un lobista do mandatario ruso e no seu país considéraselle mesmo un asalariado de Gazprom, a maior empresa gasística privada de Rusia, pero de facto controlada polo Estado
28 feb 2022 . Actualizado ás 11:46 h.Entre as acepcións de muñidor destaca a daquel que fragua intrigas ou urde plans en busca de beneficios propios. Ben podería parecer o papel que desempeña Gerhard Schröder desde que abandonou, non sen polémica, a cancillería alemá no 2005 —tras dous mandatos— e o liderado do partido que lle encumbró, o SPD, hoxe de novo á fronte do Executivo xermano con Olaf Scholz.
Pero o protagonismo que volveu a recuperar a figura de Schröder non vén precisamente da política senón dos tejemanejes que mantén con Putin e os seus negocios co gas. Neste momento, considéraselle mesmo un asalariado de Gazprom, a maior empresa gasística rusa controlada polo Estado a pesar da aparencia, na xestión, dunha compaña privada.
Desde que se desposuíu das súas ataduras políticas, o carismático chanceler tivo claro que os negocios formarían parte da súa nova etapa, a modo das tan cuestionadas portas xiratorias. Non lle importou que a súa calidade ética queda en dúbida cando fixo de consultor e relacións públicas para o grupo editorial suízo Ringier AG, unha das principais compañas xornalísticas de Europa central con sede en Zürich. Pero converterse en presidente do consorcio Nord Stream I, o gasoduto que circula baixo o leito do Báltico que nutre directamente do combustible a Alemaña desde Rusia foi a gota que colmou o vaso ante a opinión pública do seu país. Criticóuselle duramente por lanzarse a gañar diñeiro de grandes cantidades no sector privado aos poucos días de deixar a cancillería e, sobre todo, á conta dun proxecto empresarial que era o froito dun acordo político entre el e Putin.
A súa amizade co oligarca ruso é, a estas alturas, inquebrantable, por amais mesmo dos intereses do seu país no conflito bélico que acaba de comezar en Ucraína e do que se descoñecen as súas consecuencias. Poucas semanas antes de que comezase a escalada rusa contra a exrepública soviética, Schröder non só aceptaba formar parte do consello de administración, senón que lanzaba airadas críticas contra o Goberno de Kiev, pondo con iso en series aprietos ao Executivo do seu propio país —ante os ollos dos seus socios comunitarios e da OTAN— sobre o papel que Alemaña desempeñaría nesta crise bélica. Non é para menos, a locomotora xermana está a expensas de como vire a válvula do gas ruso e o seu desempeño neste conflito non deixa de resultar comprometedor. Máis aínda se se cuestiona, como parece pretender ao que chaman señor do gas, a súa credibilidade ante Occidente.
Agora que estalou o conflito bélico, Schröder terá que pórse de perfil e agardar ao desenvolvemento duns acontecementos desencadeados despois de que Putin elixise a peor das opcións que tiña entre as súas mans para resolver o conflito con Ucraína: declarar a guerra.
Con 77 anos cumpridos, os compromisos de Schröder con Rusia vincúlanlle máis aló dos pingües beneficios que lle proporciona o prezado combustible. A súa faceta máis persoal. A pesar de que sempre velou por resgardar a súa vida privada do foco público, foron soados os seus numerosos matrimonios —atribúenselle máis de catro e a convicción de que hai que cambiar de parella cada doce anos— e só coa súa última esposa, Doris, decidiu adoptar dous fillos. Os dous son rusos.
Queda por ver se a este invitado nalgúns actos institucionais e do seu partido reservaráselle aínda a praza de asistente por cortesía ou, pola contra, decide cruzar definitivamente a fronteira e rematar a súa dourada xubilación á sombra do mandato dun Putin que é, en definitiva, quen lle paga.