Cada inicio de tempada ou antes da celebración dos consellos provinciais ou autonómicos atopámonos centos de intervencións e artigos referidos á menor cantidade de salmóns e troitas nos nosos ríos. O pescador é unha mínima parte dese problema pero forma parte da ecuación cuxo resultado será a extinción de o salmónidos nos nosos ríos.
Dentro da variable que supón o pescador, nestas últimas datas, observamos como ao parecer a opción da pesca sen morte é a actora principal da desaparición da fauna piscícola.
Son continuos os ataques e intentos de eliminar este tipo de tramos dos nosos ríos aínda tendo en conta que nas mostraxes que se fan en todos os ríos do mundo a pesca sen morte está a demostrarse como un medio eficaz de protección da riqueza fluvial. Será que todo o mundo está equivocado e unicamente en Galicia coñecemos a realidade do río.
Algúns supostos gurús da pesca acusan o pescador conservacionista de ser un maltratador en base a dúas premisas:
- Sacar un peixe da auga para a súa posterior devolución provócalle un estrés que é eticamente reprochable. Ao parecer é moito máis ético ou moralmente correcto metelo na cesta, bolsa, peto ou calquera outro medio de ocultación. Pretender volver atoparse no futuro con ese salmón/troita é totalmente inmoral.
- Na devolución dos peixes provócanse moitas máis mortes porque se manipulan mal. Polo de súpeto a utilización de anzois sen morte e sacaderas minimiza enormemente a incorrecta manipulación. Está moi claro que na manipulación se producen mortes pero a diferenza de metelas na cesta............ eses salmóns/troitas volven á auga para volver formar parte da cadea trófica cos beneficios que iso achega ao ecosistema.
Non debemos caer no erro de que a pesca sen morte será a salvación das nosas poboacións de salmónidos, pero non usar esta ferramenta de xestión se nos levará moito antes a ese triste final.
Todos os pescadores coincidimos en que queremos pescar moitas troitas, por iso debemos pórnos de acordo para lograr o noso obxectivo. Unha cousa está clara e é que todos os pescadores somos egoístas e cada un ao seu xeito defenderá unhas ideas totalmente respectables.
O único que non pode explicarse, e contra iso debemos loitar os pescadores, son a actitude e decisións da Administración quen no canto de aplicar a lei prefire introducir na ecuación as decisións políticas nun ano de eleccións. A modificación de tramos non se deberá xa a criterios técnicos senón á tendencia de voto. O que este ano favoreza a uns poderá volverse en contra nas seguintes eleccións. É para chorar.
Segundo dixo Alejandro Magno «da conduta de cada un depende o futuro de todos», así que pesquemos todos na mesma dirección que non é outra que a preservación das nosas especies fluviais.
Juan Carlos Ferreiro Fernández. Membro do Consello Provincial de pesca de Lugo.