Poucas veces lembro un partido que se desenvolveu sistematicamente coas directrices avanzadas nas previas de ambos os adestradores. Advertía Luis Casimiro da intensidade , enerxía e necesidade coa que afrontaría o partido o equipo nazarí.
Pola súa banda, Pablo Pin valorou como primeira peza da súa lousa a anulación no posible do xogo na dirección del Río Breogán con Mavra e Grant como obxectivos e recortar a xeración do mesmo dando maior status ao xogo interior granadino en ataque.
Todo iso viuse reflectido no parqué sumando perdas de balón , penetracións e
situacións de segundos e terceiros tiros. Un Breogán errático, carente de fame neste
partido foi un equipo moi feble no aspecto defensivo ao longo dos corenta minutos ante un Covirán que superou en todo momento en enerxía aos lucenses. Como dato, lembrar que o equipo celeste non chegou a bonus de faltas no terceiro cuarto.
Non cabe dúbida que a necesidade se converteu en virtude unha vez máis para o equipo
granadino que hoxe celebra as súas 100 xornadas en ACB. Un pavillón Municipal de moi gratos e recentes recordos para o club celeste empurrou en todo momento cara á novena vitoria e a segundo da mesma ante o Río Breogán nesta campaña .
A achega de Apic (10) E Touré (14) ante a ausencia de Sakho no xogo interior onda Kurucs (14) mantiveron o status ofensivo e ao Breogán con certas opcións de remontada a metade do último cuarto .
É importante lembrar que o Río Breogán fixo un magnífico tramo de competición que o afastou xa hai semanas da queima , pero tamén é certo que para unha cidade como a nosa cada partido en ACB é un mérito traballado e conseguido con esforzo, en cada encontro pon a súa ilusión e a súa alma miles de afeccionados e que esta tempada debe de acabar competindo nas dúas últimas xornadas.
É período de construción de equipo para a próxima tempada e as renovacións de
algúns xogadores que están na cabeza de todos han de gañarse na pista e as desconexións nalgúns casos non favorecen ao xogador . Dúas xornadas para a baixada de pano
, dúas xornadas para competir ao máximo nivel ante dous grandes equipos .
A despedida do Pazo necesita, merece e así ha de ser un persoal inmerso no partido e no que representa o escudo do león para a familia breoganista que en máis dun centenar desprazouse esta fin de semana a Granada .