O asturiano, con máis de 400 partidos entre Primeira e Segunda División, remata contrato co Lugo o próximo 30 de xuño
18 may 2022 . Actualizado ás 19:54 h.Na extensa nómina de xogadores que rematan contrato co Club Deportivo Lugo o próximo 30 de xuño está Roberto Canella (Pola de Laviana, 1988). A pesar da súa idade (34 anos), de ter disputado xa máis de 400 partidos entre Primeira e Segunda División —co Sporting, o Deportivo e o Lugo — e de ter perdido protagonismo no equipo esta tempada, o lateral esquerdo vese capaz de seguir competindo, «e cumprindo», na elite. Será no conxunto albivermello?
—Agora que a permanencia é matemática e só restan dúas xornadas, pode desvelar o seu futuro ou avanzar algo?
—O meu futuro? Non o sei nin eu. Durante a miña carreira sempre intentei abstraerme de todo o que non fose adestrar e competir. Unha vez rematada a tempada xa haberá tempo para negociar e decidir.
—O club halle proposto algo?
—Nada. Pero bo, o ano pasado ocorreu o mesmo, que ata que non acabou a tempada non nos sentamos a falar. É o que acostuma facer o Lugo. Pasa comigo e con algúns máis.
—Ten 34 anos e unha longa traxectoria tras de si. Como se ve de forzas?
—Moi ben. Atópome fenomenal. Creo que aínda queda corda para longo a condición de que me respecten as lesións. O máis importante é coidarse e traballar duro en cada adestramento para estar preparado para cando o equipo che necesite.
—Desde o 2006 nunca xogara tan pouco nunha tempada en Segunda. Gozou?
—A calquera xogador gustaríalle xogar todos os minutos de todos os partidos, tanto de Liga como de Copa, pero é imposible, e máis para un futbolista de 34 anos. Ademais, este ano Orest [Lebedenko] fixo unha gran tempada. Pero a pesar de non ter xogado todo o que quixese, estou contento polo que participei e polo que acheguei ao equipo. Un futbolista que non adoita xogar de inicio durante a liga o que debe facer é traballar e estar sempre preparado, e iso é que o intentei eu.
—Lebendeko volveu da súa cesión pisando forte.
—Creceu moitísimo. Regresou con moita máis madurez e creo que ten por diante un futuro moi prometedor.
—Debutou en Segunda co Sporting hai case 16 anos...
—Xuraría que foi o 15 de outubro do 2006.
—Exacto. E gañando por 0-4 en Tenerife. A categoría evolucionou ou involucionado?
—Evolucionou. Cada vez é máis difícil competir porque os xogadores se coidan moito máis e están mellor preparados. Agora hai máis ferramentas e é máis doado estar a un gran nivel físico. Pero non só en Segunda, senón tamén en Primeira e mesmo nas categorías semiprofesionales como a Primeira e a Segunda RFEF. O físico é cada vez máis importante para progresar.
—A nivel colectivo esta foi a tempada máis tranquilla das tres que leva en Lugo.
—Necesitabámolo. Foi tranquila porque nolo gañamos no campo. O equipo traballou moito e ben durante todo o ano, colleu as ideas que traía o míster, que é moi esixente no día a día, e de aí os resultados.
—Como explica o serio bajón sufrido neste tramo final do campionato?
—Despois de dúas tempadas tan agónicas logrando a permanencia nas últimas xornadas, o equipo, inconscientemente, talvez non dese o máximo despois de verse salvado. Agora temos dous partidos por diante para non acabar con mal sabor de boca a pesar da permanencia. Intentaremos recuperar o noso mellor nivel e competir como o fixemos ata entón.
—O seu Sporting, sorprendentemente, aínda está en perigo.
—Sufrín moito tamén con eles este ano, ja,ja,ja. O outro día estiven no Molinón no partido ante o Xirona e gocei coa vitoria e pola resposta da afección a pesar de que este ano non tiveron sorte no terreo deportivo.