Perfil | Marcos Cela Fernández, un político amable afeccionado á fotografía e á música O edil falecido estreouse no cargo tras as eleccións de 1995 e co seu traballo e o seu carácter soubo gañarse o respecto e o aprecio dos seus rivais políticos
10 mar 2004 . Actualizado á 06:00 h.«Marcos: sempre estarás non noso recordo». Así remata a declaración institucional do Concello de Lugo con motivo do falecemento do concelleiro do Bloque Nacionalista Galego Marcos Manuel Cela Fernández. E é seguro que na memoria dos seus compañeiros de corporación e na de numerosísimos lucenses permanecerá o recordo dun concelleiro de conviccións firmes, entrega aos asuntos públicos e sempre amable. Marcos Cela, un lucense da rúa Chantada, naceu en maio de 1955, estaba casado con Cristina Ferreiro López, candidata ao Congreso polo BNG, e deixa tres fillas. Empregado de banca, Cela tiña entre as súas afeccións a fotografía, a música e o deporte. Sufriu un infarto cando volvía a casa de xogar a baloncesto en Ou Pombal cun amigo e a morte gañou a batalla pouco despois das nove da mañá de onte. O concelleiro falecido formaba parte do grupo municipal do BNG desde as eleccións de 1995. Estivo catro anos na oposición, gobernou outros tantos e nos últimos comicios locais volveu á oposición. Tanto nunha situación como noutra, Cela gañou o respecto dos seus e o dos rivais. Na distancia curta, o seu sorriso podía ser un argumento decisivo. Na etapa na que estivo a cargo da Concellaría de Medio Ambiente, malgastou esforzos para mellorar e ampliar as zonas verdes e para renovar a rede de auga; atopábaselle a pé de obra, alí onde estaban os problemas. Marcos Cela, que foi presidente do comité de empresa do BBVA, era membro actualmente do consello comarcal do Bloque, do que formaba parte como militante de Esquerda Nacionalista. O seu traballo político e sindical foi intenso; pero o que con máis intensidade vivía Marcos Cela era a relación coa súa muller e as súas tres fillas. Hai poucos días comentou con xornalistas que cando dispuxese de máis tempo quería viaxar coa súa muller a distintos destinos. Marcos Cela era un home vitalista, que gustaba da festa. Nos últimos entroidos non se perdeu o tradicional enterro da sardiña; nos dous últimos anos non se disfrazou, pero viviu a festa. A Cela recomendáranlle que perdese algúns quilos. E tomoullo en serio. Alguén, bo camiñante, que o acompañou recentemente nun paseo por Lugo, asegura que andaba tan rápido que lle custaba seguilo. Os lucenses daranlle hoxe o último adeus a un concelleiro que, antes que bo edil, que o foi, foi unha boa persoa. É o primeiro membro da corporación local lucense que falece durante o mandato municipal desde que se implantou a democracia en España. Cando aínda non está decidido quen substituirá a Cela, é seguro que durante longo tempo no salón de plenos lembrarase a frase que onte leu o alcalde, López Orozco: «Marcos: sempre estarás non noso recordo».