Os investigadores do Instituto Universitario de Xeoloxía opinan que a relación xenética entre os osos cavernarios de Cova Eirós e Chauvet é unha proba máis da existencia de movementos migratorios de animais que enlazaron o norte da Península Ibérica con outras rexións de Europa en diversas etapas da prehistoria. Os científicos pensan que estes desprazamentos cara ao sur foron habituais nas épocas máis frías da última glaciación, cando amplas zonas do norte do continente quedaron cubertas polo xeo e volvéronse inhóspitas incluso para as especies habituadas a vivir en climas extremos.
Aurora Grandal indica a este respecto que o máis probable é que os osos das cavernas se desprazasen desde o sur de Francia ata Galicia movéndose ao longo do que os investigadores coñecen como corredor norte, é dicir, a franxa costeira cantábrica. Este movemento xa foi constatado no caso doutras especies. «Os animais non podían atravesar os Pireneos e a Cordilleira Cantábrica neses períodos porque as condicións climáticas eran moi duras, así que se desprazaban ao longo da costa, onde o paso era máis doado», explica.
Unha vez en Galicia -engade Grandal-, os animais podían desprazarse máis cara ao sur, xa que non había grandes obstáculos naturais. A paleontóloga cre moi probable que nos fósiles galegos dos cervos prehistóricos e doutras especies detéctense máis adiante vínculos xenéticos con outras rexións europeas similares aos dos osos cavernarios de Cova Eirós.