A aparición do populista líder do «brexit», Nigel Farage, na campaña dificulta a xa complexa estratexia electoral do conservador primeiro ministro.
09 jun 2024 . Actualizado á 14:09 h.A semana de Rishi Sunak foi unha traxicomedia. O presidente do seu Partido Conservador, Richard Holden, fuxiu do nordeste de Inglaterra, onde tiña o seu escano, e foi 'enchufado' como candidato nunha circunscrición segura do sueste na que o deputado 'tory' retirouse. Os membros locais do partido están indignados porque lles impoñan a un 'paracaidista'.
A xente da rexión de Essex, onde aterrou o estraño, é moi orgullosa da súa comarca. Tamén o son os habitantes do norte de Inglaterra, que viron a outros catro deputados conservadores fuxir a puntos afastados do sur porque están convencidos de que esta vez non manterán os escanos que gañaron no 2019, no que foi a gran conquista brexiter dun territorio politicamente vermello.
Máis fugas. Mentres deputados da súa corda fuxían do norte inglés, Rishi Sunak marchou sigilosamente dos campos da liberdade e a morte en Normandía, nos que se conmemoraba o desembarco do Día D, o 6 de xuño de 1944. Evitou o cume de líderes dos países aliados —Biden, Trudeau, Macron, Scholz— porque quedara en Londres para facer unha entrevista que se emitirá o vindeiro mércores. Tivo que pedir desculpas por iso. Algo que non fixo o mércores pasado. Entón enviou á súa ministra Clair Coutinho para que negase tallantemente que el mentise no primeiro debate televisado, cando repetiu unha e outra vez que unha análise dos funcionarios do Ministerio de Facenda sinalaba que os laboristas aumentarán os impostos nunha media de 2.350 libras por familia.
Rexeitamento nas enquisas
A súa protexida, Coutinho, afirmaba en radios e televisións que os empregados do Servizo Civil calcularan esa cifra xusto no momento no que se publicou unha carta do máis alto secretario do Tesouro confirmando que pedira a membros do Gobierno que non atribuísen eses cálculos aos funcionarios. Pero iso non é o máis grave que lle sucedeu esta semana. O peor para o primeiro ministro é que Nigel Farage decidise presentarse ás eleccións. Segundo a firma de enquisas YouGov, Farage é máis popular que o laborista Keir Starmer. Mentres que o líder do brexit é o que ten máis apoio, un 38%, e provoca o rexeitamento do 42% dos enquisados, Sunak só causa boa impresión a un 20% e o desgusto do 55%.
Na noite do venres, a BBC organizou un debate entre sete representantes dos partidos que teñen máis escanos ou máis intencións de voto nas sondaxes. Contestaban a preguntas da audiencia. As primeiras foron sobre a capacidade das Forzas Armadas e a marcha de Sunak das cerimonias do aniversario do Día D. A ministra conservadora Penny Mordaunt recoñeceu que foi algo «totalmente equivocado».
A resposta de Farage foi extraordinaria. Segundo el, o exército está peor dotado que co último goberno laborista. Ademais, a marcha de Sunak dos actos en Normandía mostraría que «non comparte os instintos do pobo británico, do que está desconectado». Aínda que o primeiro ministro naceu en Inglaterra nunha familia de inmigrantes indios e educouse na cultura británica, para Farage é «moi antipatriótico».
Inmigración
A do venres foi a primeira comparecencia do líder do Reform UK nos debates televisados da campaña. Enquisas dos últimos días dan ao partido de Farage un 17% de intención de voto, fronte ao 19% dos conservadores. A gran maioría lograda polos conservadores liderados por Boris Johnson no 2019 debeuse en parte a que Farage, entón a cargo do Partido do Brexit, non presentou candidatos en circunscricións conservadoras. Esta vez ten máis votantes potenciais e ataca aos 'tories' por aceptar 4,3 millóns de inmigrantes durante os seus 14 anos de mandatos, máis que os 2,7 millóns da era laborista.
No seu discurso final, o líder do brexit invitou os británicos a unirse a un «fenómeno político» que ocorrerá, segundo el, nas próximas semanas; a unha «revolta» contra un sistema sostido por dous partidos parecidos —conservadores e laboristas— «que non cambiarán nada». Sunak ten unha complexa campaña electoral na que debe batallar desde unha posición débil contra un Partido Laborista que lle avantaxa en 20 puntos e contra a demagoxia nacionalista dun Farage que quere destruílo.