Un escándalo de espionaxe do kirchnerismo sacode a campaña en Arxentina

Cecilia Valdez BUENOS AIRES / E. LA VOZ

INTERNACIONAL

Varios policías argentinos, en una imagen de archivo.
Varios policías arxentinos, nunha imaxe de arquivo. AGUSTIN MARCARIAN | REUTERS

Fabián «Conu» Rodríguez, directivo da Administración Federal de Ingresos Públicos, é o principal detido

09 novs 2023 . Actualizado ás 22:24 h.

A detención de Fabián Conu Rodríguez, o luns pasado, membro da organización kirchnerista A Cámpora e directivo da Administración Federal de Ingresos Públicos (AFIP), destapou unha trama de espionaxe ilegal en plena campaña electoral arxentina. A lista de personalidades espiadas é longa. Inclúe ao actual presidente Alberto Fernández, a excandidata Patricia Bullrich (Xuntos polo Cambio) e aos que se disputan a presidencia na segunda volta do 19 de novembro: o oficialista Sergio Massa (Unión pola Patria) e o opositor Javier Milei (A Liberdade Avanza).

Este novo escándalo, no que se rexistrou a casa e a oficina de Rodríguez, sumar ao que en xuño pasado tivo como protagonista ao expolicía federal Ariel Zanchetta. O exagente, que dicía ser xornalista, escribía en sitios web e entregaba información sobre personalidades públicas a Fabián Conu Rodríguez.

Rodríguez é un dos referentes de comunicación da Cámpora. Quedou involucrado no expediente xa que, da investigación que leva adiante sobre Zanchetta, xurdiu que houbo intercambio de diñeiro público entre o funcionario e o policía a cambio de tarefas de suposto espionaxe.

Pero o que máis compromete a Rodríguez é un encargo que lle fixo a Zanchetta para que filtrase información sobre a actual Ministra de Desenvolvemento Social, Victoria Tolosa Paz: contas, débedas, declaracións xuradas e ata imaxes satelitales da súa vivenda. Zanchetta tamén tiña como clientes á Municipalidade de San Isidro, a cargo de Gustavo Posse, precandidato a vicegobernador da provincia de Buenos Aires. Este municipio cedeulle fondos oficiais entre maio e outubro do 2023.

O que o expediente xudicial vén demostrar é que existe todo un mundo de (pseudo) xornalistas (de pouca sonada) que espían personalidades públicas e arman cartafoles —ás veces por encargo e ás veces por iniciativa propia—, que logo venden ao mellor ofertante, e isto moitas veces inclúe aos mesmos investigados. Operacións que, polo demais, multiplícanse por centos nunha época electoral como esta.