Un mes de guerra: 10.000 palestinos mortos e a Franxa partida en dúas
INTERNACIONAL
Blinken consegue acougar as augas en Turquía e evita unha posible escalada
06 novs 2023 . Actualizado ás 22:40 h.O número 7 está gravado para sempre na alma dos israelís, pero tamén na dos palestinos. Porque o 7 de outubro os milicianos islamitas de Hamás saíron do seu acubillo na Franxa de Gaza, varreron 1.400 vidas inocentes dun escobazo salvaxe, secuestraron a máis de 240 reféns... E porque o 7 de outubro Israel xurou unha vinganza que agora recae sobre os civís palestinos, atrapados nunha rateira que parece estreitarse infinitamente.
Pasou un mes e 10.000 gazatíes están mortos (case a metade son nenos). Ziad, de 35 anos, toma notas diarias nun caderno desde que empezou a guerra. «Creo que quero que me maten suavemente con bondade, alegría e amor. Non quero que me maten agresivamente con armas e bombas», escribe, xa entrada a noite, desde un sofá que non é o seu. «Quero morrer en paz, a unha idade moi avanzada, despois de ter pasado unha vida fermosa e ter logrado todos os soños que quería facer realidade. E o máis importante: quero vivir».
Circunferencia completa
O Exército israelí anunciou o domingo pola noite que as súas forzas rodearan completamente a Cidade de Gaza e estaban a levar a cabo «unha operación significativa» na Franxa. Ao mesmo tempo, todo o enclave se sumía de novo nun apagamento xeneralizado das comunicacións, como o que o illou do mundo durante a primeira invasión terrestre israelí, fai dez días.
«Estamos a levar a cabo un ataque de gran envergadura contra a infraestrutura terrorista, tanto baixo terra como na superficie», dixo Daniel Hagari, portavoz principal das Forzas de Defensa de Israel (FDI).
Describiu a Cidade de Gaza como o centro de operacións militares de Hamás, e a sorte de circunferencia que as tropas debuxaran ao seu redor parecía destinada a illala do resto da Franxa. «En esencia, hoxe existe unha Gaza setentrional e unha Gaza meridional», declarou Hagari.
De novo, os hospitais
Un dos reporteiros da BBC conseguiu transmitir que a noite trouxera «os ataques aéreos máis intensos desde o comezo da guerra», que se centraron no noroeste de Gaza. Wafa —a axencia de noticias oficial palestina— engadiu que as explosións proviñan de avións e buques de guerra, que tiñan como obxectivo as inmediacións de varios hospitais e que mataron a decenas de persoas.
Á mañá seguinte (onte), Israel volveu acusar a Hamás de usar dous hospitais ao norte de Gaza, o de Sheik Hamad e o Indonesio, como agochos para os seus centros operativos. O mesmo dixera do da o Shifa, e o venres bombardeou xunto a el un convoi de ambulancias que levaban feridos o sur, cara ao paso de Rafah. Segundo as FDI, eses feridos eran milicianos camuflados. Ningunha das dúas acusacións púidose verificar.
Mentres tanto, o secretario de Estado de EE.UU., Antony Blinken, intentaba acougar as augas en Turquía. «Coñecemos a profunda preocupación que se ten aquí polo terrible prezo que están pagando os palestinos e compartímola», dixo despois da súa reunión co ministro de Asuntos Exteriores, Hakan Fidan. «Convencemos os israelís de que poden dar pasos que minimicen as mortes de civís».
A visita axudou a impedir unha escalada rexional do conflito, pero non logrou moitos máis avances. Incluso o número de camións de axuda humanitaria que entran cada día na Franxa diminuíu.
Con todos estes movementos sobre o taboleiro, segue crecendo a indignación internacional. Sudáfrica é o último país en retirar ao seu embaixador de Tel Aviv e, paralelamente, o Reino Unido retirou ao seu do Líbano por temor a unha escalada.
«É un cemiterio de nenos», comentou o secretario xeral da ONU, António Guterres. O ministro de Asuntos Exteriores israelí, Eli Cohen, respondeulle en que «debería darlle vergoña» e que o problema é Hamás porque «máis de 30 menores —entre eles bebés e nenos que viron como asasinaban os seus pais a sangue frío— están retidos contra a súa vontade na Franxa».
Inanición
Na madrugada de onte, Xordania coordinouse co Exército israelí e lanzou axuda desde o aire. Con todo, ao norte, con case medio millón de persoas aínda atrapadas, a situación é cada vez máis desesperada. «Os casos de deshidratación e desnutrición están a aumentar rapidamente. Os hospitais, que estiveron por amais da súa capacidade durante semanas, non poden ofrecer consolo a quen están ao bordo da inanición mentres as subministracións esgótanse», advirten desde ActionAid, unha oenegué que opera na zona.
«Sempre me pregunto que lle deparará o futuro á próxima xeración», escribía Ziad no seu diario, mentres se quitaba a súa roupa para abrigar a un neno. «Achégase o frío e cando evacuamos só levabamos roupa lixeira. Ninguén pensou que a situación duraría tanto».