A primeira ministra conservadora esquece o ton belixerante de cando estaba na oposición e desprega unha política exterior tranquilizadora
30 ene 2023 . Actualizado ás 10:57 h.O corte a 'o Meloni', a última moda nas barberías de señoras en Italia , é o mellor reflexo do alta que mantén a súa popularidade Giorgia Meloni cando se cumpren cen días desde que xurou o seu cargo como primeira ministra. Aínda que a súa chegada ao poder o pasado mes de outubro suscitou preocupación na Unión Europea ao ver como se formaba en Roma o Goberno máis á dereita desde a Segunda Guerra Mundial, o certo é que a líder da coalición conservadora adoptou neste tempo unha postura moito máis moderada que cando estaba na oposición.
Moi preocupada de non asustar aos seus aliados internacionais, Meloni despregou unha tranquilizadora política exterior para reafirmar a posición de Italia ante a Unión Europea e tamén fronte á OTAN, apoiando sen fisuras a Ucraína fronte á invasión rusa ao manter o envío de armas a Kiev.
No terreo doméstico, en cambio, empezan a xurdir as primeiras gretas na coalición que forma o seu partido, Irmáns de Italia (HdI), coa Liga de Matteo Salvini e Forza Italia, a formación política de Silvio Berlusconi. A planeada reforma xudicial propiciou friccións entre os aliados ata o punto de que o portavoz de Meloni tivo que publicar recentemente unha rechamante nota na que «lamentaba desilusionar» a quen falan de divisións, garantindo que os ministros traballan «en plena sinerxía» e no medio dun «óptimo clima».
Tamén as enquisas albiscan o posible final da 'lúa de mel' deste primeiro período: esta semana HdI comezou a retroceder nas sondaxes tras meses de continuo crecemento. Mantense, en calquera caso, como primeira forza política con máis do 30 % en intención de voto, catro puntos por amais do resultado obtido nos comicios do pasado mes de setembro.
«Hai unha evidente desproporción entre a descontinuidade radical fronte aos Gobernos anteriores que prometía Meloni durante a campaña electoral e o que fixo desde que chegou ao poder», afirma Michele Prospero, profesor de ciencias políticas na Universidade A Sapienza de Roma. «É un caso máis no que a montaña pariu un rato», conta botando man da soada fábula. «O Executivo superou o exame destes 100 primeiros días sen grandes erros nin tampouco grandes éxitos. Non fixo nada particularmente incisivo que dea un sinal de cambio político ou económico. Basicamente continuou co camiño do anterior Goberno, liderado por Mario Draghi, como se viu na aprobación dos Orzamentos sen recibir grandes críticas», comenta pola súa banda Sofia Ventura, profesora de ciencias políticas na Universidade de Bolonia.
Eleccións en Lombardía
A primeira oportunidade para medir nas urnas a marcha do Goberno chegará o 13 de febreiro, cando se celebran eleccións rexionais en Lombardía e Lacio, os dous territorios máis poboados do país. En ambos os casos as sondaxes prevén unha clara vitoria dos candidatos da coalición de dereitas, o que debería axudar a manter a paz entre os socios do Executivo. Os equilibrios internos, no entanto, poden alterarse no caso de que HdI continúe coméndolle o terreo á Liga no seu bastión histórico do norte do país, como ocorreu nas eleccións de setembro. «Salvini saíu moi debilitado dos últimos comicios e o seu partido pode pór en dúbida o seu liderado se segue retrocedendo», advirte Ventura. Ás tranquilas perspectivas de futuro que se lle presentan a Meloni contribúe o estado comatoso en que se atopa a principal forza opositora, o Partido Democrático (PD). O seu líder, Enrico Letta, presentou a súa dimisión tras o desastre dos comicios de setembro, tras os cales o PD comezou unha fase de reflexión interna que concluirá coa celebración de eleccións primarias o 26 de febreiro para dotarse dun novo secretario xeral.
Ata entón o Goberno non ten que temer apenas ataques por parte desta partido de centroesquerda; tampouco o Movemento 5 Estrelas e o centrista Terceiro Polo, as outras dúas forzas opositoras, supoñen unha ameaza seria para os intereses de Meloni. «Creo que poderá gobernar sen grandes preocupacións polo menos ata as eleccións europeas do 2024», prevé Prospero, lembrando non obstante que na política italiana nunca poden descartarse eventual crise derivada das «rivalidades e egoísmos» dentro dos partidos e das coalicións.
A politóloga da Universidade de Bolonia tampouco espera grandes novidades na xestión da inmigración, un tema fronte ao que Meloni prometía man dura. «O Executivo está a obrigar a que os barcos das oenegués desembarquen aos inmigrantes en portos do norte do país, o que dificulta o seu labor e alonga as misións. Pero é sobre todo un xesto simbólico, porque estas naves humanitarias só son responsables de ao redor do 10 % dos rescates. A inmensa maioría fanse con naves militares ou da Garda Costeira».