Finalmente, puidemos coñecer o novo Goberno dos talibán en Afganistán . Contabamos aquí que o dato máis interesante desa lista era a dificultade de confeccionala e anticipabamos que acabarían intervindo nas negociacións os servizos de Intelixencia de Paquistán (ISI). E así foi. Segundo algunhas informacións, o elenco de ministros só puido pecharse mercé á intervención decisiva do xeneral Faiz Hameed, o xefe da espionaxe paquistaní.
Resultaba desconcertante ler ao longo das últimas semanas numerosos artigos nos que supuña que «estes novos talibán» ían ser máis moderados que os antigos. Mesmo se chegou a especular en serio coa posibilidade de que formasen un gabinete «inclusivo» con mulleres e minorías étnicas. Quen pensaban así xa se deron conta que pecaban de optimistas. O certo é que estes novos talibán non son en realidade novos, nin sequera outros, senón os mesmos, literalmente. Case todos os recentemente nomeados ministros eran xa dirixentes do movemento na década de 1990 e varios deles volven mesmo a ocupar exactamente o mesmo posto que ocupaban entón. Non só non hai mulleres senón tampouco, apenas, variedade xeográfica. Dos 33 ministros, só dous son tayikos, un uzbeko e ningún hazara (o que non é ningunha sorpresa, porque os hazara son predominantemente xiítas). Todos os demais postos os ocupan pastúns, a etnia maioritaria á que pertencen a maior parte dos talibán.
Aclarado que este non é un goberno inclusivo, hai que dicir que, por desgraza, tampouco é pacifista. Preto dunha vintena deses 33 membros do gabinete están nas listas de terroristas máis buscados, incluídos catro liberados da prisión de Guantánamo. Un deles é o novo ministro de Cultura. Non é o único nomeamento que se presta á ironía: o novo ministro de Universidades estreouse aconsellando aos mozos que non vaian á universidade.
O único novo neste executivo é a maior presenza do clan Haqqani, a organización responsable dalgúns dos atentados máis terribles que sufriron os afgáns. O líder do clan, Sirajuddin Haqqani, ocupará o cargo de ministro do Interior. Este ascenso do clan Haqqani é doado de entender cando se considera a súa conexión estreita cos servizos de intelixencia de Paquistán, ademais da súa proximidade e colaboración cos grupos yihadistas dese país que operan en Caxemira e ocasionalmente levan a cabo atentados catastróficos nas capitais da India. Os Haqqani tamén manteñen relacións amigables con Al Qaida (un informe da ONU di que, en realidade, son unha mesma cousa) e crese que forxaron lazos co Estado Islámico. Aínda que esta organización compite cos talibán pola bandeira do purismo ideolóxico, é perfectamente posible que queira pechar alianzas puntuais para atacar obxectivos comúns, como talvez xa ocorreu durante a evacuación do aeroporto de Cabul.
No xornalismo político existe a tradición (case nunca respectada) de agardar cen días antes de valorar un Goberno. Neste caso, non vai facer falta tanto tempo.