O mariscal Abdelfatah o Sisi é o gañador das eleccións en Exipto tras lograr case todos os votos
02 abr 2018 . Actualizado á 05:00 h.Á falta de coñecer os resultados oficiais definitivos, Abdelfatah o Sisi é o gañador das eleccións en Exipto, como ninguén puña en dúbida. O mariscal, do mesmo xeito que no 2014, obtén case todos os votos, pero estes datos oficiais non mitigan o descontento dunha gran parte da poboación que non acudiu ás urnas a pesar de as ameazas e os incentivos das autoridades. Entre os críticos destacan os poucos líderes da revolución do 2011 que quedan en liberdade e os cidadáns que participaron na revolta de tres semanas que acabou con tres décadas de réxime de Mubarak, coñecido como o Faraón. Tahrir é agora un lugar controlado polas forzas de seguridade, medorentas de que sete anos despois sirva para que O Sisi, a quen alcuma como Dátil, sufra o mesmo castigo popular.
«Isto non foron unhas eleccións, foi un simple trámite para que O Sisi poida renovar o seu mandato. É un insulto chamar eleccións a esta farsa, un insulto ao sangue dos que morreron polo cambio e á historia deste país. O seu próximo obxectivo é reformar a Constitución para poder estar máis de tres mandatos e así mandar para sempre», lamenta Shady o Ghazaly, fundador dun dos grupos máis importantes naqueles días en Tahrir, a Coalición de Mozos Revolucionarios.
O Ghazaly recibiu ameazas, pero di que non se renderá nin se irá, aínda que non esquece que Ahmed Maher, un dos fundadores do soado Movemento 6 de Abril, ou Alá Abdelfatá, un blogueiro moi activo na campaña contra os xuízos militares a civís, foron condenados a longas penas de prisión por manifestarse.
A revolución do 2011 logrou derrocar a Mubarak e as eleccións que se celebraron un ano despois abriron as portas da presidencia a Muhamed Mursi, membro dos Irmáns Musulmáns e primeiro presidente elixido de forma democrática en Exipto. O candidato islamita impúxose cun 51% dos votos, pero durou un ano no seu cargo ata que o seu ministro de Defensa, O Sisi, dirixiu un golpe e puxo en marcha unha brutal represión contra islamitas, primeiro, e contra toda forma de oposición, despois. Agora non hai opción de que a xente mostre o seu malestar en Tahrir. Abdul Menem agarda clientes sentado nun pequeno taburete do seu bar, pero a foto de Mursi que tivo na parte exterior da súa tenda ata o golpe do 2013 desapareceu «polo medo aos partidarios dO Sisi, aínda que eu xa teño 73 anos e ao único que teño medo de verdade é a Alá».
Unha enorme bandeira nacional ízase agora no corazón de Tahrir, no mesmo punto no que se plantaron as primeiras tendas de campaña e onde grupos de mozos traballan sen descanso en Facebook para atraer a máis manifestantes e expandir a súa mensaxe ao mundo. O Ghazaly foi un deles e agora págao con ameazas. O Sisi xa asegurou que «nunca se repetirá» o que se viviu naqueles días, unha frase que para este activista significa que «segue o patrón de Bachar Al Asad ou Gadafi porque quere gobernar para sempre». «Só agardo que os exipcios non sigan os pasos de sirios e libios e mostren o seu rexeitamento de forma pacífica», afirma.