Miguel Román: «A miña prioridade era quedar no club da miña vida e, por sorte, aquí estou»
BANCADA DE RÍO
O futbolista do Celta, que ía a Balaídos desde neno, incide no orgullo que lle supón poder dar o salto ao primeiro equipo
04 sep 2025 . Actualizado á 16:34 h.O futbolista do Celta Miguel Román compareceu este xoves con motivo da súa renovación este verán e uns días despois de debutar en Primeira. «Para min é un orgullo, xa que a miña familia é celeste, desde pequeno sempre fun a Balaídos e que agora mesmo estea pertencendo ao primeiro equipo do Celta é unha alegría e un orgullo», sostén. A súa intención a partir de agora é «aportar o máximo e ir progresando pouco a pouco».
Preguntado por se o ano pasado chegou a ver lonxe a posibilidade de subir, sinala que non. «Claudio coñécenos ben a todos, sabe o potencial que temos cada un de nós, así que é certo que igual tiña que estar un ano máis no Celta B para seguir medrando, así foi e creo que me veu ben ese ano», expresa. Sobre a súa titularidade ante o Vilarreal, conta que se decatou no hotel. «Sentinme moi cómodo. Cando entras ao campo e ves a Javi Rodríguez, a Manu Fernández, que hai dous anos ou un ano xogaba con algúns en Primeira Federación sénteste cómodo e fai o debut máis sinxelo».
Sen situar exactamente o momento en que soubo que quedaba no Celta como parte do primeiro equipo, si revela que foi Claudio Giráldez quen llo comunicou. «É certo que tiña ofertas, pero a miña prioridade era quedar no club da miña vida, e por sorte, aquí estou», celebra. Intenta vivir este salto coa maior naturalidade, sendo o de sempre. «Normalízoo sendo o mesmo rapaz de sempre, igual de amigo cos meus amigos, igual de fillo cos meus pais».
En canto á figura de Claudio Giráldez, considera que «para todos os canteiráns que hai na base é fundamental que estea no primeiro equipo, xa que está tirando de rapaces da canteira». Preguntado por se fose máis difícil no seu caso chegar sen o porriñés, apunta: «Non sei ser máis difícil, pero Claudio dá oportunidades que son moi importantes e fai que cada vez que chegan ao primeiro equipo, as cousas sexan sinxelas».
Sen pasado de neno na canteira do Celta, nunca chegou a pensar que esa oportunidade xa lle pasara de longo. «Xogaba ao fútbol porque me gustaba, nunca pensei iso. Intentaba seguir progresando e crecendo como xogador», sostén. E cando si chegou esa chamada do Celta, o primeiro equipo estaba en perspectiva. «É o soño dun neno pequeno que ía cada fin de semana a ver os partidos. Pero, obviamente, cos pés no chan de que sabía que ía ser moi complicado e ía estar traballando no Celta Fortuna para que o día mañá, oxalá pasase iso», razoa.
Din quen lle coñece que no seu momento, faltáballe crer en si mesmo, unha idea que comparte. «Creo que é unha das cousas que mellorei nestes dous anos do Celta B, a confianza en mi mesmo, crer en min mesmo, e creo que iso para un xogador é fundamental», profunda. En canto ao inicio do equipo, manda unha mensaxe de calma: «Temos unha plantilla moi completa, moi competitiva. É certo que non empezamos cos mellores puntos posibles, pero estamos na xornada 3, queda moita liga por diante e hai que estar tranquilos». Non lle preocupa a falta de gol, desde o convencemento de que chegará.