Bancada de Río

O celtismo celebra que Europa xa non é un soño

LA VOZ VIGO

BANCADA DE RÍO

M.MORALEJO

A afección do Celta, entregada a un equipo que disparou a ilusión e superou calquera expectativa, abarrotou a Praza de América para festexar o pasaporte continental

26 may 2025 . Actualizado á 05:00 h.

O celtismo está eufórico. Testemúñao unha Praza de América abarrotada e entregada a un Celta que culminaba o sábado unha tempada marcada pola ilusión e coa matrícula de honra en forma de clasificación europea. Deu igual que a hora de inicio do acto central dos festexos atrasásese e que os xogadores se fixesen agardar. Ninguén quería perderllo.

Rodeados de cor celeste, tanto en forma de camisetas como de bandeiras, e nunha praza onde era practicamente imposible moverse, os xogadores foron presentados un a un. E desde o momento en que saíu Franco Cervi, converteuse no mestre de cerimonias, pondo o toque de humor e enxalzando a compañeiros e corpo técnico, aínda que en máis dun caso falláselle a memoria cos apelidos, o que desatou algún riso.

Os maiores aplausos foron para Iago Aspas e Claudio Giráldez, pero o celtismo mostrou o seu cariño a todos e cada un -Manquillo estivo ausente-, soando, por exemplo o mítico «Gudelj, Gudelj», o «asasino» para un Yoel Lago que se especializou en maniatar aos atacantes rivais ou «Javi, selección» para o defensa de Poio, sen perder a oportunidade de pedir que continúen Ilaix Moriba, Sergio Carreira e Borja Iglesias. Tamén se oíron berros contra o Sevilla cando apareceu Alfon, quizais o único lunar -xunto cos insultos a Rafa Benítez- nun acto onde todo foi positivo. Quen non estivo na celebración foi Manquillo, inédito desde xaneiro.

Os capitáns tomaron a palabra, desde as conciso «grazas, sodes incribles» de Starfelt, á sinceridade de Beltrán, que avisou de que falaría claro: «Levamos moito tempo na merda e hai que gozar», pedindo que sigan unidos e deslizando que este equipo ten para moito máis. Iago Aspas, pechou sinalou que o equipo fixo «unha tempada da hostia», agradeceu o apoio do celtismo tanto na casa como fóra e espera «facelo mellor a próxima tempada dentro da dificultade». Iván Villar, porteiro suplente a maior parte da tempada, tamén agradeceu o apoio da afección, así como a Marián Mouriño e a directiva «por facer un Celta mellor», e a Claudio e o seu corpo técnico: «Por axudarnos nun momento complicado o ano pasado e traernos ata aquí. Non foi fácil e foi grazas a eles».

O capitán due quen presentou a Marián Mouriño, recodando que cumpría 50 e dando paso a que se lle cantase o Aniversario feliz ao ritmo de Parchís. Ela, agradecida a Claudio, aos xogadores, a todos os traballadores do club, dixo que viviu o «ano máis bonito» da súa vida. Tamén enxalzou a Iago Aspas, destacando que demostrou que nada está por amais do escudo, mentres a praza e os seus propios fillos —que o pasaron en grande bailando e lanzando balóns ao público como facían todos os xogadores ao saír— facíanlle reverencias.

O técnico, pola súa banda, admitiu que soñara o que hoxe é unha realidade, subliñando que o fixeron ao seu xeito e pondo o foco nos seus xogadores, corpo técnico, traballadores e afección. E deuno todo, xunto ao resto dos presentes, cantando o Miudiño e tamén o cántico que máis soou nos últimos tempos: Fillos dunha paixón. Unha emocionante Oliveira ao unísono, a primeira que soaba así neste escenario, pechou o acto.