O Coliseum converteuse nun pequeno Balaídos con afeccionados do Celta en todas as bancadas empurrando para conseguir a matrícula de honra
25 may 2025 . Actualizado á 20:49 h.Se a principios de tempada a moitos dos máis de 3.000 celtistas que este sábado estiveron en Xetafe dixésenlles que estarían a madrugar a última fin de semana de competición para apoiar o seu equipo no Coliseum, seguramente pensarían que o obxectivo que lles levaría a arroupar ao seu equipo alí sería a permanencia. Pero as 37 xornadas anteriores, o traballo dos futbolistas e de Claudio Giráldez puxeron ao equipo noutra situación, a da pelexa por Europa. A partir de aí, a ilusión era desbordante e, aínda que había o risco de que rematase en desilusión, nunca ía ser comparable ás agonías de anos pasados.
Así, tras o bajón de non conseguir a clasificación fronte ao Raio Vallecano en Vigo o domingo anterior, a inchada celeste repúxose pronto. Ningúns xa empezaron a xestionar as súas viaxes o mesmo día ou á primeira hora do seguinte. E enseguida a idea comezou a ser facer do Coliseum un Balaídos a pequena escala. Non fixo falta agardar a ver o aspecto das bancadas para constatar ata que punto se conseguira. A avenida pola que accedían os autobuses ao estadio era un fervedoiro de celtistas que brindaron un recibimento como poucas veces, ou ningunha, viuse a domicilio.
Dentro, seguiu a festa. A cor celeste, que tiña permitido mostrarse sen molestias, asomaba por todos os recunchos e os seus cánticos, tamén. Con todo, o gol local apagou un punto á inchada visitante, que espertou ao grande co empate de Borja Iglesias. Pedíalles entón o capitán, Iago Aspas, que apertasen. Con ese resultado aos 25 minutos, o equipo vigués volvía estar en Europa. E así se chegou ao descanso: co obxectivo aínda na man, pero con total incerteza e cos nervios a flor de pel. «É un orgullo ter tanta afección fóra de casa nun día especial. Temos a segunda parte para meternos en Europa», comentaba Vicente Guaita ao intermedio.
A celebración na recta inicial do segundo acto chegou doutro campo. Porque Claudio Giráldez asegurou que non quería saber nada do que fixesen, niso si que non coincidía con el o groso da afección, que festexou case como propio o gol do Alavés fronte ao Osasuna. Aquilo quedou en nada cando apareceu Iago Aspas para pór o 1-2 e selar a clasificación europea. Quedaba tempo por diante, pero no celtismo reinaba xa a tranquilidade. Rianxeira incluída. «Calma, non vos volvades tolos, que vos dure a pelota e vai acabar entrando», dicía Claudio Giráldez na pausa de hidratación, aínda co empate. Tivo razón. Como a tivo tras caer ante o Raio ao dicir que o sábado ía ser o día; como a tivo na previa cando insistiu en que estaba convencido do triunfo.
Co asubío final, desatouse a tolemia. Risos, saltos, abrazos e, sobre todo, unha nova mostra da inmensa conexión existente entre equipo e afección. «Mereciámonolo/Mereciámosnolo», repetían varios xogadores nas súas declaracións pospartido. Se algo estaba claro era iso. Celebrouno o celtismo en Balaídos, en cuxos bares seguiron o desenvolvemento do partido moitos afeccionados; logo, na praza de América, que se quedou composta e sen festa seis días antes, e tamén en Peinador, onde houbo un recibimento multitudinario. Iago Aspas, nas súas declaracións, emprazara a hoxe para celebrar coa afección. Demasiada espera para o celtismo, que non llo pensou e acudiu ao aeroporto.
Para este domingo, o Celta anunciou xa que a celebración do ascenso co equipo será na praza de América desde as 19.00 horas.