Afeccionados do Celta chaman a ter os «pés no chan» e non dar nada por feito, pero están ilusionados con Giráldez e creen que é un acerto
20 mares 2024 . Actualizado ás 05:00 h.A afección do Celta viviu na última semana como neno con zapatos novos. O anuncio da chegada ao banco de Claudio Giráldez relanzou a ilusión da inchada celeste e o resultado de Sevilla serviu para redobrala. Con nove partidos por diante, aprenderon doutros anos a lección de que non hai nada feito e de que hai que seguir tendo os pés no chan. Pero non cabe dúbida de que se identifican moito máis cun técnico que xa coñecen do filial e coa declaración de intencións que fixo na súa estrea no Pizjuán.
Se hai unha pena especialmente satisfeita coa chegada de Giráldez ao cargo é Os Zoqueiros, da súa localidade natal, O Porriño. «Nin che imaxinas o orgullo que hai no pobo. Todo o mundo está encantado», sinala o seu presidente, Javier Bastos. E non só o celtismo: «Ata as penas do Madrid e o Barcelona véñenche falar del. Agora acórdanse do Celta ...», ironiza sobre o interese que suscitou máis aló da súa pena, onde están a matar con el.
Aínda que el non o coñece persoalmente, ten referencias inmellorables. «Teño amigos que xogaron no Porriño con el. Todo o que o coñece fala marabillas: din que é moi metódico, que pode estar o día anterior ao partido dando voltas a como reaccionar ante unha expulsión, por exemplo. Contan que é un coco», sinala. Por todo iso, era a súa opción se cesaban a Benítez: «Confío nel 100 %. Non puideron elixir mellor. Viuse coa sensación que demos en Sevilla», sinala.
Nas filas de Almas Celestes do Sur, a pena andaluza, tamén hai un porriñés orgulloso, Alberto Gilsanz. «É un orgullo, como con Gabri (Veiga) e os demais xogadores de casa aínda que non sexan do meu pobo», di este afeccionado afincado en Córdoba desde fai vinte anos e que inculca o celtismo ao seu fillo, adestrado actualmente polo excéltico Rafa Berges no Figueroa cordobés. «Sigo moito ao filial na distancia e Claudio parecíame moi boa opción para o primeiro equipo. Era moito mellor darlle esta oportunidade que traer a alguén de fóra», analiza.
Admite que el era partidario de dar continuidade a Benítez por aquilo do «proxecto a longo prazo», pero agora está convencido de que o cambio foi un acerto. «Cando iamos perdendo, máis aló do resultado, o equipo xa me estaba gustando. Non perdemos a cara ao partido, o equipo non se engurrou, mostrou personalidade. E con canteiráns no campo», lembra. Percibe que o equipo «cambiou substancialmente» e que un cambio no banco sempre impulsa a xogadores que non estaban a contar, como foi o caso de Carles Pérez e a súa reaparición. «Sorprendeume que o sacase, pero saíu ben e marcou un golazo», constata.
Testemuñas da estrea
Pablo Abreu, da Pena Celtista de Mallorca, estivo no Sánchez Pizjuán. «A viaxe estaba planeado de antes, pero cando me decatei, dixen: ‘Vai ser un día histórico, un punto de inflexión'», lembra. El tamén é seguido do filial na distancia. «O mellor do Celta B de Claudio é que che divirte e iso é fundamental, porque non ten sentido ir ver un espectáculo que che aburre», di en referencia a Benítez. De Giráldez valora «a riqueza táctica para intentar frear ao rival, o valor que lle dá á canteira e a confianza que lles dá aos mozos para asumir responsabilidades».
Confía na salvación, pero tamén ten clara unha idea que comparten moitos celtistas: «Se me teño que ir a Segunda, que sexa cos meus. O sentido de pertenza é moi importante», precisa. E deixa claro que o seu apoio a Claudio vén de atrás: «Non subo ao carro agora, deulle o equipo xa no verán».
Camila Magalí, de Norte Celeste, tamén estivo en Sevilla e tamén é unha incondicional do filial. «Tráeme pola rúa da amargura, porque cada vez que me namoro dun xogador, véndeno ou o regalan», lamenta. Temía que con Giráldez pasase algo similar. «Encántame como xestiona a canteira, como coñece á xente de casa», di esta afeccionada que confira que «desde o primeiro día» non lle gustaba nada a opción de Benítez. «Tardaron demasiado», opina.
Sergio García Velasco, de Movida Celeste e tamén presente no duelo do domingo, é dos que se ilusionaron con Benítez, pero cre que nos últimos tempos «había perdido o control do vestiario, da afección e de todo». Por iso avala o cambio e di confiar «plenamente» na salvación e en Claudio. «É un adestrador ofensivo, aínda que con tres centrais pareza o contrario. Gústalle arriscar e xogar con pelota, non atrincheirados».