Fichaxes con máis futuro que presente, rendemento por baixo da agardado e a falta dunha substitución para Aspas, entre as claves da situación
30 ene 2024 . Actualizado á 21:52 h.O persoal máis caro da historia desde que existe límite salarial ameaza con levar ao Celta a Segunda División doce anos despois. A día de hoxe, a situación e o xogo do décimo equipo do tope salarial non se corresponden co investimento. Entre as causas aparecen xogadores con moito futuro pero que aínda están en fase de crecemento, o rendemento por baixo do agardado da práctica totalidade do persoal, falta de coñecemento da liga nalgúns casos e ausencia dunha substitución para os goles de Iago Aspas. Larsen é o único que deu un paso adiante en materia goleadora. Ademais, moitos dos contratos son de longa duración, o que significa unha hipoteca de cara ao futuro. O mesmo repítese para a renovación do cadro de persoal, xa que só un xogador finaliza contrato esta tempada, Renato Tapia, cuxo proceso de renovación está en marcha.
FICHAXES
Falta de rendemento inmediato
Gran parte do investimento do Celta nos dous últimos anos foi de xogadores que nun par de anos poden dar un excelente rendemento, pero non na actualidade, cando o club necesita xa que ese rendemento sexa inmediato. Larsen deu un paso adiante este curso, pero despois dun pasarse a campaña pasada entrando e saíndo do equipo. Ese mesmo camiño percórreo agora Douvikas, que ante o Xirona non tivo o seu mellor día despois de reivindicarse en Copa. E pola mesma senda continúa dous anos despois Williot Swedberg, un xogador ao que todos consideran diferente, pero cuxo protagonismo segue lonxe do que supón esa etiqueta. En total, nas dúas últimas tempadas, o Celta fixo 15 fichaxes e nin a metade chegan ao rendemento inmediato necesario.
COÑECEMENTO DA liga
Seis dos novos non xogaran na competición
Coñecer a liga é un asunto clave para formar un cadro de persoal nun equipo de supervivencia como o Celta. Con todo, seis das nove fichaxes realizados esta tempada non xogaran nunca na Primeira División española: Starfelt, Ristic, Dotor, Douvikas e Bamba, no mercado de verán, e Jailson, no de inverno. Se finalmente se concreta a chegada de Tadeo Allende, sería outro máis. O rendemento do arxentino tampouco parece que vaia ser a curto prazo, algo que se pode estender aos outros dúas fichaxes de inverno, que están en fase de posta a punto. A tempada pasada foron media ducia de adquisicións entre as dúas fiestras de xogadores que non pisara antes a liga.
RENDEMENTO
Por baixo do agardado a nivel colectivo
O desembolso non se xustifica no campo e ningún xogador a día de hoxe está á vez ou por amais das expectativas creadas, algo que sucedeu o curso pasado con Gabri Veiga, que rematou por converterse en peza fundamental para a salvación da 22/23. Dos fichados esta tempada, tres teñen o cartel de titulares habituais: Bamba (agora na Copa África), Guaita e Starfelt. Tamén xoga dun modo asiduo Manu Sánchez. Todos os demais son xogadores que xa estaban no persoal a tempada pasada. O curso anterior, o máis titular dos novos foi Unai Núñez, ademais de Marchesín, que o xogou todo ata que caeu lesionado.
SEN EVOLUCIÓN
Un equipo de dentes de serra que non é fiable
Pasaron 22 xornadas e o Celta segue sen ser un equipo fiable aínda que os seus piares parezan claros. Os resultados e o xogo din que os vigueses poden encadear dous ou tres partidos a un bo nivel e regresar ao momento de partida a continuación. Está a verse neste inicio de ano, porque despois dun bo arranque, chegaron dous partidos moi frouxos. Tampouco se aprecia que os xogadores desen un paso adiante ao longo deste tempo, salvo contadas excepcións como Tapia. Hai activos como Carles Pérez que aínda non comezaron a sumar a pesar de tratarse de xogadores diferenciais cun investimento importante.
O GOL
Iago Aspas non ten o socio dos últimos anos
Iago Aspas tapou os problemas estruturais do club nas últimas tempadas cos seus goles. Maxi Gómez foi o primeiro socio avantaxado do moañés, logo tocoulles a Santi Mina e a Brais Méndez e o curso pasado foi tarefa de Gabri Veiga. Esta tempada, o único que creceu en canto a goles é Larsen, pero o equipo bota de menos a achega habitual do seu capitán que polo momento leva tres goles en liga. Os vigueses suman no cómputo global 21 dianas, unha menos que partidos disputados en liga. É o cuarto menos realizador do campionato.
Involución do límite: os mellores anos, os de menos recursos
O Celta sempre mantivo unha subida sostida do seu límite salarial salvo esta tempada, na que o salto foi de 15 millóns con respecto ao curso pasado. A nivel global, o mellor rendemento dos persoais do conxunto vigués chegaron nos primeiros anos. Na campaña 15/16, con 22,6 millóns e da man de Berizzo, o equipo acabou na sexta posición con 60 puntos. Un ano antes, con catro millóns menos, fora oitavo con 51 puntos. Desde entón, só nunha ocasión superou a barreira dos 50 puntos: foi na 20/21, con Coudet no banco, e 65,1 millóns déronlle para acabar oitavo con 53 puntos tras unha extraordinaria reacción co cambio de técnico.
Os tres últimos cursos son os peores en termos de rendemento. Na 21/22, o equipo acabou na undécima posición cos mesmos 65 millóns e ao curso seguinte, a pasada campaña, só respirou co asubío final da tempada con 63,8 millóns de investimento. Este curso, igualar aqueles 43 puntos parece unha quimera a día de hoxe a pesar de os 79,8 millóns.