Gus Ledes, compañeiro do canteirán do Celta no filial, lembra a etapa en que coincidiron e analiza a súa evolución
16 feb 2023 . Actualizado á 05:00 h.Desde o primeiro día en que Brais Méndez subiu a adestrar connosco no Celta B, collinlle moito cariño a el e aos seus pais, abraceino como un irmán. Queiras ou non, eu era dos máis veteranos daquela época e el, dos máis mozos, a pesar de xogar xa con el filial. Dicir agora que sabía que ía chegar soa moi ventajista, pero si que as tiña comigo de que si, de que o tiña todo para conseguilo.
No fútbol, nunca se sabe, pero a calidade tíñaa, moitísima; víaselle que era diferente, que tiña unha zurda distinta, o golpeo de balón, os caneos, era -e é- complicado de marcar... Nos adestramentos, tocábame e era moi difícil. A pesar desa calidade, era un mozo normal, coa mentalidade dun mozo mozo, non tan maduro futbolísticamente, algo lóxico, porque era moi, moi mozo. Pero, como dicimos no fútbol, notábase que ía sobrado.
Destacaba moito ontra rivais de máis idade e incluso entre nós. Adoito dicir que era o mellor do persoal. Naquel entón era Borja (Iglesias) o que metía os goles e acaparaba os focos, pero Brais era o máis talentoso, sen dúbida. Tiña cousas que mellorar para xogar en primeira como calquera rapaz e fíxoo. Agora ten esa madurez futbolística de saber cando hai que regatear e cando non, axudar en defensa... Todo iso fíxolle chegar onde está.
Non me sorprendeu sou saída do Celta á Real Sociedade porque, a nivel futbolístico, saltaba á vista que o ían a querer por todos lados. Estaba a destacar, tivo a fortuna de que o chamou a selección, con Luis Enrique, e era evidente que ían vir equipos que llo quixesen levar. Cando veñen proxectos grandes, é complicado reter a un xogador e penso que tarde ou cedo, ía pasar.
O seu nivel na Real non me sorprende. Como dicía, madurou moitísimo e estaba preparado para un equipo tan esixente. Coñezo a outra xente que xogou alí, que coñece ao adestrador e sabe a súa filosofía de equipo esixente defensivamente. Brais deu ese salto e é un xogador moi completo, que ataca e defende ben, cunha madurez que é difícil de acadar. Iso fíxolle manterse en Primeira, que sempre é máis difícil que chegar.
Agora está a un nivel incrible e alégrome moito por el. Temos boa relación e cando veu xogar a Chipre, intercambiamos camisetas. Temos unha relación moi boa e el ten a sorte de ter unha familia estruturada e coa cabeza ben posta que lle axuda en todo. Deséxolle o mellor sempre e agardo que isto só sexa o principio de cousas moi grandes para el, que siga ao nivel espectacular que está a dar esta tempada. É un mozo que estivo comigo, que pasamos moi bos intres e gozo vendo como crece e triunfa. É moi bonito.
