Afeccionados do Celta consideran adecuado agardar á próxima tempada para regresar a Balaídos cando se poida «gozar e abrazar ao de ao lado»
06 may 2021 . Actualizado ás 05:00 h.A afección do Celta leva máis dun ano -desde que a pandemia freou o campionato a tempada pasada- sen poder pisar Balaídos para ver ao primeiro equipo e todo apunta a que completará o curso 2020/2021 sen que esa circunstancia teña cambiado. Cando se pregunta a peñistas do club, contan que un nunca se acostuma a ver pola televisión os partidos que antes vivía in situ, pero que entenden e asumen que é o que toca. Pasado o tempo, iso si, seguen pensando na súa maioría que a entidade non o fixo ben coa famosa campaña dos 50 euros.
Balance
Un ano «triste e raro»
De Balaídos bótase de menos «a emoción, o nerviosismo, os amigos preto, a parte de animación... Todo iso desaparece», en palabras de Marta Saiz, de Lle-Chuzas Celestes, que valora unha «comodidade de velo desde casa» que con todo, non compensa. «Estou a desexar volver á normalidade, loxicamente», di. Marco Reboredo, de Sempre Pahiño, cualifícao como «ano triste», aínda que desde a mesma aceptación de que era necesario que fose así desde a que falan todos.
O cualificativo que utiliza Gus Agulla, da miña Bendita Condena, é «raro». «Non se se che acostumas, pero asúmelo. A min ségueme estrañando ver Balaídos pola tele, nunca o vía desde casa e é algo que me falta», precisa. Non o feito en si de ir a Balaídos, senón todo o que implica. «Para min, o fútbol non é entrar e sentarche na túa butaca, engloba moito máis. Non é o mesmo ter á xente a tres asentos de ti que ver o fútbol rodeado de 30 ou 40 persoas», sinala. Por iso é dos que prefire agardar para volver, pero facelo cando reine «a vella normalidade».
A pena de non ter podido ir a Balaídos «sen desfibrilador»
A Abdón Santos, da Pena Alvelo de Barbanza, dálle pena perderse os momentos doces desta tempada e tamén esta recta final de calma. «Cousas coma as vitorias seguidas que se conseguiron gusta vivilas non campo. E agora, poderiamos ir sen desfibrilador», comenta. Coindice con Agulla en todo o que rodea ao fútbol: «Sempre me gustou toparme con xente de todos vos puntos de Galicia antes do partido. Ese desafogar, comentar ese a ‘ver se hoxe non perdemos'», di mentres declara estar «desexando volver canto antes», pero sempre que se estea en condicións de recuperar iso.
Desde Preferencia Celeste, Tomás Rodríguez fala de certo «desapego». «Hai algo de resignación por parte da xente. Non podemos ir e é o que hai», acepta. Para el, que mesmo non puido ver todos os partidos, o fútbol pasou a un segundo plano, pero non cre que ese desapego que percibe vaia a ter secuelas futuras. «Se mañá abren Balaídos, a xente tírase en tromba», motivo polo que é partidario de non precipitarse nesa decisión. Coincide Luis Suárez, da Pena Afouteza: «Hai que resignarse e agardar, pero volveremos máis fortes», vaticina.
Comparacións
«Non é o mesmo unha previa en Primeira que en Segunda B»
Entre os peñistas consultados, hai unanimidade á hora de valorar o feito de que se puido asistir a partidos do Celta B en Balaídos mentres o primeiro equipo xoga a porta pechada no mesmo escenario. «Falámolo na pena e ao principio non todos o entendiamos, pero acabamos razoando entre nós e démonos conta de que as previas non son o mesmo en Primeira en Segunda B e non sería prudente», comenta Reboredo.
Suárez e Rodríguez tamén falan de «menos tirón» e sen quedadas e demais atmosfera que rodea a un duelo do primeiro equipo, aínda que o primeiro si cualifica de «temeridade» as capacidades que se permitiron nalgúns equipos de Segunda B, non o caso do filial celeste. Agulla tamén se mostra comprensivo: «Enténdoo desde o punto de vista de que nun partido de Segunda B, aínda que sexa o filial dun equipo importante, sabemos que a capacidade non é o mesmo», valora.
Os 50 euros
«A campaña foi unha chantaxe emocional»
Pasados os meses, e tendo visto as contraprestacións polo pagamento dos 50 euros que pediu o club, os que no seu día non estaban de acordo coa campaña manteñen ese punto de vista. «Renovei de mala gana e por amor ás cores, sabendo que non sacaría ningún beneficio», di Tomás Rodríguez, que non se expuxo ir a partidos do Celta B por considerar que xa se expón suficiente ao virus no seu día a día. «Na campaña mentiron e transmitinllo a eles por escrito á hora de renovar, non me cortei nin un pelo», revela.
Marta Saiz tamén pagou froito do que considera «unha chantaxe emocional». «A miña parella non renovou porque non estaba de acordo. Eu tampouco o estaba, pero levo 36 anos de socia e por 50 euros non ía perder o número e o que levo facendo toda a miña vida», razoa. Pero insiste en que estivo «mal xestionado» e non cre que os partidos do filial compensen en absoluto porque «pagándoo todo as tempadas anteriores, tamén se podía ir».
«Os esforzos sempre son do mesmo lado»
Agulla tampouco se puido beneficiar dos partidos do filial celeste e, aínda que outros peñistas da súa agrupación si o fixeron, tamén sostén que «aquilo non estivo ben». «Era momento de ter certo detalle coa afección. E non son os 50 euros, para algunhas familias podían ser 200 nunhas circunstancias que non eran as mellores no país no tema laboral», expón. Ten a impresión de que «os esforzos sempre son do mesmo lado».
Reboredo entende que houbo «unha falta de respecto á masa social do club», mentres Santos argumenta que talvez «ou Celta tampouco agardaba que non se puidese ir a ningún partido», pero en todo caso non sente que o gasto lle valese a pena máis aló de que o fixo coa idea de «conservar ou número de socio e ou asento». Para Suárez, compensou en certa medida ao haber ir a case todos os partidos do B, pero mantén que «a campaña estivo moi mal enfocada e mal explicada. Non se fixo ben». Tamén empraza «a ver como o arranxan a próxima tempada».
O regreso
«Non é o mesmo»
Dos peñistas consultados, dous puideron volver a Balaídos para ver ao Celta B. Reboredo relata que o pasou «moi ben» e viviuno «con moitas ganas, aínda que non é o mesmo» que o primeiro equipo, pero si moito mellor que na tele. «É incomparable. Aínda que os de fóra ao 99 % xa os vía pola tele antes, séndome máis parte cando estou no campo, é o meu xeito de vivilo», di. No lado negativo, do regreso ao municipal vigués causoulle «desilusión» comprobar in situ «que se desaproveitou a pandemia para darlles un empuxón ás obras».
Luis Suárez tamén estivo xa en Balaídos, así como nos duelos de Barreiro con público e coincide en que «non é o mesmo», pero si un xeito de ir matando a espiral e volvendo tomar contacto de novo. «Quitando o último partido, no que coincidín cun da miña pena, o resto vinos sos. Bótase de menos charlar e celebrar», conta.
Aínda que Agulla tampouco acudiu a Balaídos, si o fixeron varios membros da miña Bendita Condena. Pero el teno claro. «Cada vez queda menos e o importante non é entrar, senón xuntarnos as penas, poder gozar, abrazar a un centolo (refírese aos membros da pena Centolos Celestes) nun gol e que a cousa se tranquilice». Avoga por «un 2020 tranquilo, empezando a pensar que hai que cumprir 100 anos todos xuntos».