O autor do tanto do único triunfo celeste na casa do Barça lembra o partido de hai catro anos
20 dic 2018 . Actualizado á 22:24 h.O primeiro triunfo do Celta en Liga sempre estará asociado a un nome propio. O 1 de novembro do 2014 Joaquín Larrivey, asistido por Nolito, batía a Claudio Bravo para entrar na historia do club vigués, no que só militou unha tempada. Pasado o tempo, lémbrao con orgullo e con cariño, desexando que se repita desde o convencemento de que a diferenza entre ambos os clubs, que se miden o sábado, é menor que entón.
-Que vénselle á cabeza cando se lle menciona aquel gol do Camp Nou?
-Lémbroo con moita alegría, como todo o meu paso polo Celta. Foi un punto alto tanto do equipo como meu e foi un gol histórico para todos os que estabamos nese partido.
-Foi consciente xa nese mesmo momento da transcendencia que tiña ou foise dando conta co tempo?
-Todos sabiamos que non se conseguira nunca antes e que iso lle daba unha relevancia aínda máis especial da que ten sempre gañar a un equipo como ese. Co paso do tempo ségueme debuxando un sorriso cando penso naquilo e dáme ganas de que se repita, que non volva pasar tanto tempo.
-Cal foi a súa sensación cando viu que marcara?
-Foi raro, recordo que mirei a Nolito, porque fora unha xogada con el, dun balón que saca Sergio e peitea Pablo Hernández en moi poucos toques. Foi tal o silencio no Camp Nou que, sinceramente, temín que nolo anularon. Logo viñeron todos a abrazarme, xa vin que o cobraran e sentinme feliz.
-É o seu momento máis especial como celeste?
-Si que o é, o mellor ou dos mellores. Estabamos nunha boa dinámica e eu viña facendo goles de local, pero aquel foi o primeiro de visitante e supuxo un momento ilusionante para todos, que foramos a aquel partido crendo que podiamos conseguilo. Estabamos a arrincar a tempada e é certo que logo, aínda que fixemos un bo torneo, quedamos ás portas de Europa, que se conseguiría a ano seguinte.
-Quedou pena de non participar desa etapa posterior?
-Non, porque creo que tomei a decisión no momento xusto. Podería quedar e pelexar por un lugar, creo que podía facelo porque me consideraba capacitado para seguir xogando no Celta e dando un bo nivel. Decidín outra cousa e foi unha boa alternativa a nivel persoal, non tanto desde o punto de vista futbolístico, pero no económico era unha das últimas oportunidades que ía ter de asinar un gran contrato e viñeron cousas boas tamén.
«O Celta está a crecer, preto de Europa e creo que rematará entre os mellores»
Larrivey atópase agora de vacacións na Arxentina tras dar a benvida ao seu segundo fillo e co seu futuro no aire. Podería seguir no Xapón, onde acaba contrato co JEF United, pero España tamén está entre as opcións. Mentres decide, segue ao Celta, do que se considera afeccionado e ao que ve capaz de sorprender ao Barcelona este sábado.
-Cal cre que é a clave para aspirar á vitoria no Camp Nou?
-O primeiro é crer que podes conseguilo, pero ademais creo que o Celta creceu moito como club e a nivel económico neste tempo desde que me fun. Ten capacidade de contratar a xogadores de maior nivel e xa antes viña facendo as cousas ben. Creo que hoxe en día a diferenza é menor que naquel entón, que case todos os xogadores pasaron por momentos culmen de disputar semifinais de Europa League e outros partidos importantes. Desde a distancia, dáme a sensación de que son xogadores que van crer na vitoria e pode darse tranquilamente. Non sería tan ilóxico que suceda.
-Ten ocasión de seguir partidos do equipo?
-Si, sobre todo agora que estou no meu país, acabo de ser pai por segunda vez e non me movo moito, así que aproveito para ver moito fútbol da liga e sobre todo do Celta e do Raio. O meu corazón vai con eses dous equipos sempre onde vaia.
-Así que se considera celtista.
-Si, e ademais do que vivín eu alí, que foi bo a pesar de ser só unha tempada, teño amigos, xente que traballa no club e á que lle desexo o mellor sempre. Fago forza por todos eles. Considérome afeccionado tanto do Celta como do Raio, aínda que alí quede xa moi pouca xente da que compartiu esa etapa comigo.
-Vostede coñecía a Mohamed. Que pensa do seu paso polo Celta?
-Foi practicamente o meu pai futbolístico, non me fixo debutar, pero si redebutar, porque despois de xogar algún partido con outro técnico estiven un tempo sen minutos ata que veu el e deume o empuxón que necesitaba. É un apaixonado do fútbol, coñece moitísimo e é unha grande persoa que chega moito aos xogadores. Sorprendeume e deume tristeza que as cousas en Vigo non lle fosen como me gustaría.
-Que está a parecer o equipo tras o cambio de adestrador?
-Non coñezo a Cardoso, pero vexo que lle están saíndo ben as cousas salvo a eliminación de Copa. Teñen un equipo con grandes xogadores, que están a crecer moito e a longo prazo paréceme que lles vai a ir ben. Están preto dos postos de Europa e creo que van rematar entre os mellores.
-E que hai do seu futuro?
-Estou ao ver e analizando propostas. Remátaseme o contrato no Xapón e existe a posibilidade de volver, pero tamén teño outras opcións, entre elas ningunhas para regresar a España. Nas próximas semanas imos tomar a decisión xunto coa miña familia, vendo distintos aspectos no económico e o deportivo. O que teño claro é que quero seguir xogando, síntome ben fisicamente e con moitas ganas.