Fabi Sanabria, irmá do mozo paraguaio asasinado no Barco: «Polo menos o que pedimos, xustiza, déronnolo»
GALICIA
A súa familia descoñecía que Leticia se dedicaba á prostitución en España
02 abr 2025 . Actualizado á 11:24 h.A familia de Leticia Sanabria considera que se fixo xustiza co mozo paraguaio cuxo crime ocorreu no Barco no 2021. O luns, o xurado proclamou na Audiencia Provincial de Ourense o seu veredicto de culpabilidade para Fátima Abdulahi, a súa compañeira de piso e de traballo nun club de alterne. Asfixiouna na madrugada do 10 de setembro, ao volver de traballar, despois de agredila no piso que ambas as compartían. A nixeriana acusada exercía un dominio sobre a vítima, un abuso de superioridade que o xurado tamén apreciou como agravante do homicidio.
Era o que a familia sospeitaba, que ela era a autora. Fabiana Sanabria, irmá de Leticia, confirma que o veredicto era practicamente o que agardaban. «Confiabamos moito en que a ían a condenar, tiñamos moita fe na Xustiza». Considera que nas sesións de xuízo, ás que asistiron as dúas irmás da falecida que residen agora na Rúa, esclareceuse o que lle pasou a Leticia. «Nós diciamos que fora ela, que non había outra persoa. Leticia chamaba á miña nai e dicíalle que Fátima ultimamente pedíalle moita prata e non a devolvía; a miña nai e Leti falaban en guaraní, que é o noso idioma, e ultimamente Fátima non a deixaba nin falar coa miña nai, quería saber que falaban entre elas, controlar. Nós diciamos que tiña que ser ela, por como era con Leti, por como a trataba», explica Fabiana.
Faby Sanabria considera tamén que o móbil económico foi outro dos motivos da acusada: «Non lle gustaba que mandase prata á súa familia». Con ese diñeiro, Leticia sufragaba os estudos de dous dos seus irmáns —eran nove na familia—, ademais de construírse unha casa en Yby Yaú. «Quería traballar e cumprir o seu soño de ter a súa casiña; a casa que deixou parada e que case rematou e á que quería ir vivir. Quería ter a súa tenda e a súa vivenda arriba e residir alí coa miña mamá. Ela non quería quedarse a vivir aquí», explica Fabiana. Intentarán rematar a casa: «Oxalá, pero non é doado».
«Era a nosa segunda mamá»
Leti era «como a nosa segunda mamá, moi boa». «Estaba moi pendente da súa familia e tiña moito contacto coa miña nai, que era á que lle contaba os seus problemas e todo, os irmáns puñámonos/puñámosnos ao teléfono para saudar», lembra. Fabiana estaba en Paraguai cando ocorreu o crime, que foi un choque para toda a familia, en particular para a nai. Afirma que non sabían que a súa irmá Leticia dedicábase á prostitución en España.
Coñecer o veredicto, tres anos e medio despois do crime, deixou á cabeza de familia algo «máis tranquila». «Polo menos o que pedimos, xustiza, déronnolo», resume Faby. Agora agardan coñecer a sentenza e saber cal é a condena que se impón á acusada, para poder deixar atrás este longo e penoso trámite. Faby, desde hai uns meses, e a súa irmá Alicia, xa hai anos, viven na Rúa e son elas agora, co seu traballo, as que axudan economicamente á súa nai en Paraguai. Agardan poder traela algún día de visita e regresar todas a vivir ao seu país.