O Goberno lanza unha resolución que prexudica frontalmente a albérguelos galegos
GALICIA
A inauguración do albergue de donativo -o terceiro en Galicia- na Rúa constitúe unha excelente noticia para este país. Esa é a boa, porque a mala é que o Goberno central sacouse da manga (BOE do 3 de xaneiro) unha insólita resolución para declarar a algúns albergues «de acollida tradicional». E toda a magnífica rede pública de Galicia queda fóra. A beneficiada? Sen dúbida, polo menos Castela e León. E é que aquí cobramos unha cantidade ínfima non tanto por recadar senón para evitar gorrones puros e duros (e maleantes, por certo, que algún sempre se coaba nos camiños) e ademais non damos ao chegar o abrazo ao albergueiro ou albergueira. A Madrid parece importarlle pouco que o modelo de albergues públicos galegos teña sido copiado en países como Dinamarca e Creta, por dicir dous extremos. A Xunta recorreu a resolución, e hai que pechar filas con ela ante este novo aldraxe, neste caso contra o Camiño.
Reunión a tres bandas
Días pasados tivo lugar en Betanzos e no pazo de Mariñán (en Bergondo) o primeiro encontro entre as universidades de Durham e Newcastle (Gran Bretaña) por unha banda e A Coruña por outro. As tres, pioneiras na investigación do Camiño Inglés, algo que xa comezaron a facer no 2014 e que empeza a dar froitos, coa creación dunha rede universitaria á que se uniron Dundee e Oxford. A Deputación coruñesa (dona do mencionado pazo) e a Asociación de Concellos do Camiño Inglés envorcáronse para que esas dúas xornadas fosen un éxito. As tres profesoras volveron a terras británicas asegurando que este era só o primeiro paso e con varios proxectos na mochila, entre eles a elaboración dun libro, bilingüe, sobre monumentos no Camiño Inglés tanto no seu inicio, no nordeste de Inglaterra, como na Coruña.
Máis camiños, por favor
A tolemia febril por encher o territorio de falsos camiños de Santiago (Vía Céltica, Camiño do Taberneiro, A Orixe, o de Muros e Noia, o de Brandomil, Camiño do Mar, Vía Küning, Variante Espiritual e tantos outros, ata unha trintena) chegou tamén a Portugal. Non só se lanza o camiño de Torres Villarroel (un curioso personaxe salmantino que sen dúbida non era un peregrino ao uso) pretendendo que sexa itinerario xacobeo, a ver se coa, senón que se quere formalizar o protocolo da creación do Caminho Portugués de Santiago de León de Rosmithal (século XV). Un exemplo de ata que punto pódese ser revirado: parece ser que por onde pasou un peregrino hai que declaralo Camiño, que xa son ganas de meterse un tiro no pé. En Galicia e en Portugal.