Dez meses fóra da súa casa tras caer a de ao lado: «Queremos volver, pero seguros»

María Cobas Vázquez
maría cobas O BARCO / LA VOZ

GALICIA

CEDIDA

Unha parella do Barco de Valdeorras lamenta a demora en estabilizar o muro traseiro da construción que se veu abaixo o pasado mes de xaneiro

19 nov 2023 . Actualizado á 05:00 h.

O xoves cumpríronse dez meses desde que a casa que lindaba coa de Teresa Rodríguez e Alfonso Quiroga veuse abaixo. A parella levaba desde o 2009 alertando de que a vivenda en ruínas acabaría caendo e que ameazaba a súa. E o que denunciaron durante máis dunha década fíxose realidade o pasado 16 de xaneiro. Ese día, Teresa e Alfonso escoitaron un grande estrondo. Ao saír da súa casa os dous viron que parte da fachada, a máis afastada da súa, da edificación contigua viñérase abaixo. Apenas vinte minutos despois derrubouse o resto. A parella, que naquel momento estaba acompañada da súa filla, saíu asustada.

Pouco pensaban entón que a noite anterior fora a última que pasarían na súa casa. Polo menos ata o de agora. Non se atreven a volver. Din non sentirse seguros mentres non se estabilice o muro que había tras o inmoble que se derrubou, que ademais suxeita a construción que teñen xusto por amais da súa, situada na ladeira da vila de Ou Castro, no municipio ourensán do Barco de Valdeorras. «Queremos volver, pero seguros», remarca Teresa, que se lamenta da demora nas obras. «Volver é o noso desexo. ¿Cres que é vida estar quince días na casa de cada fillo?», pregunta. Pero non pode regresar, así non, di. «Non quero vivir con medo, xa vivín así 14 anos. E non podemos estar aí dentro sen poder durmir, porque agora aínda teño máis medo que antes», laméntase. Asegura que só quere que o Concello execute as obras de estabilización do muro para sentirse segura. «A nós dixéronnos que podíamos entrar, que non había risco, pero na memoria que lle mandaron a Patrimonio pon que hai perigo se veñen as chuvias», remarca Teresa. E lembra entón o moitísimo que choveu durante o mes de outubro.

Volver con medo

«Ou noso maior desexo é volver vivir alí, pero négome a ir para a casa con medo», remarca a muller, que se lamenta do moito que poden demorarse unhas obras consideradas de urxencia. Porque dez meses despois de que se derrubase a casa onda a súa, aínda non comezaron os traballos de estabilización. O único que se fixo, xa nos primeiros días, foi recoller os entullos e depositalos no soar que ocupaba a vivenda derruida. Despois tapáronos cunha lona que agora está totalmente rota.

O matrimonio critica a falta de información. «Desde o Concello non dan contestación aos nosos escritos nin nos informan de nada», denuncia Teresa. Asegura que todo o que foron sabendo ata o momento chégalles de man da dirección xeral de Patrimonio. «Temos que ir nós a Ourense para sacar documentación do expediente», engade. Tamén recorreron ao Defensor do Pobo, que esta mesma semana informoulles de que solicitara de novo ao Concello do Barco a información sobre o asunto que xa lle pediu en xullo, pero que aínda non lle foi remitida.

Para que a súa historia se coñeza, a parella colgou unha saba do balcón na que denuncia a súa situación, que foi actualizando desde xaneiro. Agora pode lerse: «14 anos denunciando. 10 meses sen poder vivir na nosa casa. Non hai dereito».

Explicación do goberno local

O alcalde, Alfredo García, explicaba o venres que os técnicos están a rematar a documentación. O proxecto non foi sinxelo porque ao ser unha zona protexida por Patrimonio (a casa afectaba polo BIC de Ou Castro) foi preciso contar co visto e prace do departamento da Xunta sobre o deseño definitivo. A obra sacarase a concurso a través dun proceso «supersimplificado» que fai que sexa máis rápida a tramitación. García agardaba que saia a concurso a próxima semana, pero insistía en que as adxudicacións públicas teñen uns prazos que cumprir.

O presuposto dos traballos acada os 80.000 euros. Para afrontar o custo, o goberno municipal reservou unha partida de 135.000 euros. Así o anunciou o rexedor en xullo, cando explicou que iría a pleno unha modificación orzamentaria para gastar máis de tres millóns de euros do remanente de tesourería que permitirán acometer estas obras. Entre elas, estaba a que Teresa e Alfonso levan dez meses agardando.