O Chicle mantén que a morte de Diana foi accidental: «Boteille unha man ao pescozo. quedou cos ollos abertos, estaba morta»
GALICIA
A defensa de Abuín Gey asegura que a acusación do seu cliente está condicionada pola presión social motivada por «as cadeas de televisión e xornais»
13 ene 2020 . Actualizado ás 13:13 h.«Boteille a man dereita ao pescozo, foise para atrás, e coa outra man agarreille a cabeza sen darme conta de que estaba a facer forza. quedou cos ollos abertos, golpeeille a cara dúas ou tres veces e non respondía, estaba morta», «a miña intención non era matala», pero o cadáver de Diana Quer achouse nunha nave de Rianxo. “Non falamos», «nunca lle dixen morena ven aquí», «non lle collín o móbil nin o manipulei», a pesar de que existen seis intentos para desbloquealo. «Non se me ocorreu chamar á policía, reaccionei mal pero foi así», «nunca levou bridas no pescozo», en referencia á que apareceu no pelo da nova, 496 días despois de enterrala nun pozo, «estaría no pozo», dixo.
Xa na nave en Rianxo, tras «circular bastante rápido», entrou e dirixiuse ao soto dos horrores. «Arrinquei un cable e useino para arrastrar a anilla da tapadeira do pozo», «quiteille a roupa», «a interior non lla saquei porque non estivo en contacto co coche» e non deixaría probas, «collina por baixo do sobaco e senteina. Metín dúas pernas e funa baixando aos poucos ata flotar». O relatou en primeira persoa é de José Enrique Abuín Gey, o Chicle, autor confeso do tráxico final da moza madrileña morta con só 18 anos. El abriu a quenda de intervencións no xuízo pola morte da moza, a preguntas da Fiscalía, que, xunto á acusación particular, reclámalle a prisión permanente revisable. A defensa de Abuín Gey, representada pola avogada Fernanda Álvarez, alega que todo foi accidental, por iso é polo que rebaixe a súa petición a 2 anos e 6 meses de cárcere.
Ambas as acusacións intentaron desmontar o argumentario de Abuín desde o inicio, profundando no carácter de Diana para explicar que nunca correría ningún risco innecesario. A explicación ten a súa orixe nas preguntas da Fiscalía, que fixo fincapé niso para deixar claro que a versión de Abuín non se sostén desde o seu inicio. A clave está en demostrar que Diana regresou á súa casa polo camiño de sempre, iluminado, e polo mesmo carreiro no que foi vista por última vez antes de morrer a mans do Chicle.
Abuín, pola contra, asegura que lla atopou nunha rúa paralela, escura e chea de camións e caravanas de feirantes. Engade que non a axexou antes de atacala e que todo o ocorrido foi produto da fatídica conxunción dalgúns astros que se puxeron na súa contra. A defensa iniciou a súa intervención asegurando que a acusación do seu cliente está condicionada pola presión social motivada por «as cadeas de televisión e xornais». Por iso pediu aos integrantes do xurado popular que se desinfecten»: «a Xustiza ten que ser aséptica e non un linchamento». A arenga inicial da letrada deu paso ás primeiras teses procesuais, que pasan por negar a agresión sexual baseándose na non existencia de restos biolóxicos. Mesmo fixo chanza do traballo forense do xefe do Imelga, validado como proba no sumario, que deu como resultado outra autopsia baseada nun «teorema matemático» que «non ten catetos pero parece que si se fixo para catetos».
Juan Carlos Quer: «Esnaquizou catro vidas, non unha»
Juan Carlos Quer reviviu ante o xurado aquel 22 de agosto do 2016, día en que descubriu a desaparición de Diana. Afirmou que recibiu unha chamada da súa outra filla, Valeria, que lle comentou que a súa irmá non durmira en casa: «Xamais Diana tivera un precedente neste sentido». Confesou tamén que a desaparición foi unha laxa para a familia, que caeu en depresión, con especial énfase en Valeria: «Tiña 16 anos, unha etapa vulnerable, e os efectos foron devastadores. Tivo que deixar os estudos». Para Juan Carlos, a pena máis cruel caeu sobre a súa familia. «Esnaquizou 4 vidas, non 1», confesou dirixíndose a Abuín Gey, acusado da morte de Diana.
Sobre o estado da súa filla pequena deixou un detalle desgarrador, afirmando que chegou a autolesionarse 15 veces un brazo cun chisqueiro: «Só polo alivio que lle supuña esa dor». Afirmou que a moza tivo que cambiar varias veces de centro educativo e que estivo ingresada nun psiquiátrico durante tres meses. Quer recoñeceu que el tamén deixou de traballar para coidar da súa filla: «quero que poida vivir como unha persoa normal», dixo, e explicou que a leva varias veces por semanas a psicólogos. Ademais, asegurou que busca forzas para intentar pór en marcha unha fundación co nome da súa filla, cuxo fin sexa axudar a persoas desvalidas e a familias de desaparecidos.
A nai de Diana ao Chicle: «Mírame aos ollos»
Con polémica, a nai de Diana Quer, Diana López-Pinel, que se marchou nun primeiro momento dos xulgados santiagueses, compareceu como última testemuña da primeira xornada. Confesou en primeiro momento ter caído nunha depresión profunda e, a petición da fiscal, lembrou a xornada do 22 de agosto do 2016. «Sabía que algo malo pasara», afirmou despois de levantarse ás 8.30 horas da mañá e non atoparse á súa filla en casa: “Perdín o norte, non era normal».
A nai non puido conter o pranto cando lle pediron que describise a Diana. «Era bondadosa, boa, moi miedosa», confesou mentres rompía a chorar. Foi aí cando se dirixiu ao Chicle: «Verdade, chiquilín?», mentres o presidente do Tribunal do Xurado, Anxo Pantín, esixíalle calma. Foi el quen pechou a quenda de preguntas, ao pedirlle que lle aclarase o camiño que facían normalmente desde o centro da Pobra ata a súa casa, situada no lugar do Xobre. Nese momento, López-Pinel indicou que sempre ían polo paseo do Areal, que subían pola estrada xeral e que nunca se desviaban cara á zona na que Enrique Abuín Gey afirmou que se atopou á moza madrileña.
Para pechar esta primeira sesión só faltaba o adeus de Diana López-Pinel. A nai, visiblemente afectada, achegouse ao Chicle repetindo unha frase: «Mírame aos ollos». Os dous axentes da Policía Nacional que se encargaban de velar pola seguridade da sala leváronllo do lugar, mentres a nai de Diana Quer buscaba unha mirada que non atopou.
