«Púxenme máis nerviosa polo exame da oposición que polo parto»

Que unha oposición é como un parto é algo máis que un chascarrillo para dúas enfermeiras coruñesas, examinadas o domingo pasado no Hospital Teresa Herrera da Coruña mentres outros 8.000 compañeiros de titulación e condición inestable facíano no recinto feiral de Silleda. Elas estaban, practicamente, fóra de contas e ingresadas, razóns de peso suficientes para ser postas a proba fóra da sede oficial da oferta pública de emprego (OPE).

Ana Fernández Hernández, que traballa para o Sergas desde fai tres lustros e co seu último destino nos quirófanos de Urxencias do Chuac, deu a luz a Paula, a súa segunda filla, este mércores ás 17.45 horas. A Gema Marías Rojo Álvarez provocaranlle o parto o día 23 se Bruno non se apura antes a chegar ao mundo. Tamén será o seu segundo fillo.

«O exame foi moi complicado, e iso que foi para o que máis estudei; dediqueime máis á oposición que ao embarazo», conta Ana unhas horas despois de dar a Sara, a súa nena de cinco anos, unha hermanita. Traballar, incluídos «cinco anos dando tumbos dun lado a outro con contratos precarios» e once de interina, atender á súa familia e preparar oposicións han ir abarrotando de obrigacións case toda a súa vida adulta. Ás costas, media ducia de oposicións, incluídas unhas en Andalucía. «Estás obrigada a presentarche porque se non, baixas na lista e pódeche quitar o traballo calquera que acabe de saír da facultade», explica quen se sobresaltou en canto coñeceu a data da OPE. «¡Eu saía de contas o 15 de maio! Levo case un mes sen durmir, máis nerviosa pensando no exame que no parto», conta agora xa máis relaxada, unha vez que Paula xa chegou, con ou sen o pan dunha praza debaixo do brazo. Tanta foi a presión que na véspera do día crave para demostrar os seus coñecementos, Ana tivo que ingresar no materno por tensión alta.

«Xógascho toda a unha proba que nin sequera convocan todos os anos. Se tes un mal día non hai nada que facer»

O exame fíxoo nun despacho, na biblioteca do hospital, baixo a custodia dun responsable de Recursos Humanos do Chuac. «Estivemos máis tranquilas que a xente que estaba en Silleda», valora esta profesional con dúas décadas de experiencia pendente de que «soe a frauta» e de que con Paula chegue tamén, por fin, a estabilidade laboral. «Estamos sempre entre o eixo e a roda; a ver se damos un toque de atención e conseguimos que saquen máis prazas porque ao final che xogas todo a un exame que nin sequera convocan todos os anos; se che coincide un mal día, calquera circunstancia... ou un parto, xa non tes nada que facer», reflexiona en voz alta unha profesional de 42 anos e con dous decenios de experiencia. «¡Xa me poderían dar a praza por vella», di medio de broma, medio en serio.

Ao seu lado, o domingo pasado na improvisada aula do materno sentouse Gema, embarazada de 36 anos, hospitalizada por un pinzamiento ciático e que saíu de contas o sábado, un día antes do fixado para o exame. Se o nacemento fose matemático, probablemente non podería facelo. Pero o bebé decidiu que non tiña présa.

«Estiven moi mala», conta esta interina que cobre unha vacante no Hospital de Santiago. Xa ten unha nena de catro anos e non lle chega o momento de verlle a carita a Bruno, un novo veciño para o concello de Ordes, onde viven.

Para ela, a do domingo foi a súa terceira oposición e non é a primeira que aproba sen que iso lle garantiu praza fixa. Da experiencia valora que, salvando o feito da dor e a hospitalización, desenvolveuse sen incidencia algunha, seguindo ao minuto o cronograma de catro horas longas de Silleda. «O exame foi moi rebuscado -opina-; amólache porque eu estudei... Decepciónache, pero que lle vas facer?». Na súa mente, agora, hai outra data por chegar aínda máis sinalada. E non é a da nota.