A compaña fundada polos rioxanos Torres e Sáez soubo adaptarse para facerse forte no segmento da siderurgia. Factura 35 millóns e xera 150 empregos
12 ago 2019 . Actualizado ás 10:57 h.Torres&Sáez forma parte dese grupo de industrias galegas que crearon, coas súas máis de cen anos de historia, unha burguesía empresarial xeradora de riqueza e emprego na comunidade. Capaz de ir adaptándose a cada etapa da historia recente e transformando as súas estruturas ás esixencias económicas de cada momento. Así o explica Enrique Sáez, ex director xeral do desaparecido Banco Pastor e actual presidente de Torres&Sáez. Asumiu a responsabilidade de dirixir a compaña de subministracións industriais e bricolaxe a mediados dos anos 90, xusto cando houbo que determinar o novo rumbo da marca. E acertou. Sen abandonar a liña de venda directa dun amplo catálogo de artigos para manualidades de todo tipo, «o noso peso estaba no segmento dos ferros e aceiros» e aí fixéronse máis fortes. Ata converterse na primeira compaña da súa especialidade en Galicia con máis de 12.000 clientes, 150 empregados, unha facturación de 35 millóns de euros anuais e centros de produción na Coruña, Vigo, Lugo e Barcelona.
Torres&Sáez está de aniversario. Cumpre 125 anos. E a súa historia remóntase a cando Torres e Saéz eran tío e sobriño. Os dous viñeran de mozos, do pobo rioxano de Ortigosa de Cameros -«aínda temos casa alí», lembra o actual presidente-. O maior chegara A Coruña e xa era xerente da sociedade orixinal cando trouxo ao seu sobriño con 14 anos, o avó de Enrique Sáez, quen afirma que «a historia do comercio e da banca de Galicia no século XIX estiveron controlados (Simeón, García da Riva...) por xente dun pobo que tiña 250 habitantes e que probablemente eran xudeus conversos. Cando se construíu a burguesía galega houbo unha achega importante de persoas dese lugar, que desprazaron un pouco aos vascos que viñeran polo curtido de peles», relata o directivo e lembra que o propio Murguía, o marido de Rosalía de Castro, deixou escrito ‘despois dos vascos, viñeron eses malditos cameranos sen máis Divos que o diñeiro'».
Esta é a primeira parte dunha dilatada traxectoria empresarial que experimentou un verdadeiro revulsivo nos últimos vinte anos. «A empresa cambiou moitas veces desde 1894, pero foi nestas dúas décadas cando a transformación veu por razóns de espazo», asegura Sáez, ao contar con extensións da sede coruñesa a outras localidades galegas e ao almacén de Barcelona. «Somos unha empresa que desde sempre vendemos produtos siderúrxicos. Nese aspecto, en Galicia a nivel de número de clientes e volume de operacións somos dos primeiros do mercado. Outra cousa é que se van facer un barco nos estaleiros de Navantia nós non vendemos a chapa; en toneladas haberá outros que vendan máis que nós, pero en canto a número de clientes e operacións somos os principais», asegura o representante desta empresa profesionalizada, aínda que de estrutura familiar.
O 100 % dos seus accionistas descenden dos fundadores, aínda que ningún deles mantén vínculos profesionais coa compaña.
A decisión de concentrar a maior parte da actividade cara á siderurgia e a subministración industrial propiciou que Torres&Sáez soportase en mellores condicións as consecuencias da última crise económica. «Non estivemos na construción porque talvez aquí hai outros competidores moi importantes e iso axudou durante a crise, porque ese negocio en España pasou de 100 a 15 en apenas dous anos».
«Vedemos chapa, tubo, vigas alambrón... e fornecemos desde a fabricantes de mobles a compañas que necesitan estruturas de aceiro para vigas, calderería, cerrajería...», precisa Enrique Sáez e sinala que «unha das características do noso negocio é que temos decenas de miles de produtos, moita variedade de clientes e de competidores».
Enrique Sáez: presidente
«Os desafíos tecnolóxicos son constantes»
Son moitos os galegos, especialmente coruñeses, os que aínda lembran a mítica ferraxería de Torres& Sáez na rúa Linares Rivas. Naqueles locais vendíase de todo. «Desde camas, cociñas de leña, caixas forte, cera para coches». A compaña hase ir adaptando aos tempos e, a sección de bricolaxe aínda se mantén como un dos alicerces da firma en tres centros de Galicia.
-Pero a fortaleza da compaña xa non está na bricolaxe?
-A mediados dos 90 una das nosas dúbidas era se nos dedicabamos á bricolaxe. Entón démonos contas de que esta sección ía estar en mans de grandes grupo internacionais quen, coa mellora das comunicacións e da loxística, ían danar aos chanzos intermedios e tenderían a desaparecer.
-A experiencia no aceiro levoulles a reorientar a actividade?
-Tiñamos peso no segmento dos aceiros e evolucionamos cara ás subministracións, que era nosa actividade de sempre.
-Cales son os plans de futuro agora que outros materiais compiten co aceiro?
-Especializarnos máis. O ferro como metal seguirá usándose para facer estruturas grandes porque é moi eficiente. Segue sendo moi difícil competir con el. É certo que estas impresoras que apareceron poden facer pezas con outros materiais, con propiedades de resistencia determinadas. Os desafíos tecnolóxicos son constantes. Pero a vida do aceiro seguirá.