Todo nace na primavera e todo morre na primavera, como as margaridas que arrinquei onte nunha cuneta. Debín deixalas no seu lugar. No meu floreiro, unha jarra verde de duralex que levaba 50 anos no bazar de Ribeira onde a comprei, non foron felices e preferiron morrer.
O autor do libro que estou a ler tamén preferiu morrerse prematuramente. Non chegou aos 30 anos. Chamábase Víctor Heringer e era un brasileiro descendente de alemáns que viviron en Nova Friburgo, unha cidade creada por familias suízas no século XIX. Na solapa hai unha foto súa. Era un home guapísimo, cun hoyuelito no queixo ao Burt Lancaster. Talvez era un home triste ou un home cun trauma como o protagonista da súa novela, O amor dos homes solitarios. Todos temos un trauma, en realidade, o difícil é saber cal é. Camilo sábeo, arrástrao desde que era neno, un neno collo dunha familia acomodada que vive en Queim, un barrio do Rio de Janeiro, onde a rúa é unha ameaza e o fogar, un lugar triste cun pai médico talvez cómplice dos torturadores e unha nai presente e ausente, sempre escondida no cuarto onde garda os ovos decorativos que colecciona. A vida explota cando aparece un rapaz que chega de súpeto a formar parte da familia e a atravesar o corazón do personaxe, que o lembra moitos anos despois, cando é un home só e acolle na súa casa ao neto do seu asasino, porque Cosme, o rapaz que debía de ser o seu irmán, foi unha enerxía rotunda que desapareceu pronto e violentamente e deixou unha ferida aberta, un amor inacabado, unha soidade que non morre, un loito lento e silencioso, pero fértil no fondo, capaz de rexenerarse como o tentáculo dun polbo, que segue por aí sen ser consciente de que xa non hai corpo.
A novela é orixinal, exuberante, como a cidade onde os nenos desaparecen sen que ninguén os busque e as árbores rompen o asfalto e o sol greta o cemento, e a choiva alágao de cando en vez. Tamén melancólica, como a música de Nelson Cavaquinho que escolle o narrador como banda sonora e que eu escoito agora, esa voz vella que canta «é tãou triste cair».