Cristina Llorente, protagonista do musical «Pretty Woman»: «Julia Roberts e Concha Velasco son dous das miñas referencias»

É un clásico da sétima arte. Unha película que está gardada na retina de varias xeracións. Unha comedia romántica que arrasou nos cines na década dos noventa xerando ata 463 millóns de dólares en ingresos de despacho de billetes, e que, na súa primeira emisión nunha canle española, RTVE, reuniu a máis de nove millóns de persoas fronte ao televisor. Lonxe de quedar no esquecemento, Pretty Woman revitalizouse coa súa adaptación a musical. Tras triunfar en Broadway , Italia e Barcelona, a peza teatral chega agora a Madrid.

 Unha veterana da gran vía

Unha infinidade de cambios de vestiario, coreografías e cancións creadas por Bryan Adams en exclusiva para que o público se volva a namorar, pero non de Julia Roberts, senón de Cristina Llorente (Valladolid ). A actriz xa sabe dabondo o que é pisar un escenario da Gran Vía, xa que fixo de Nala no rei león durante anos e foi protagonista en Ghost .

­—Que se sente ao poder reencarnar a historia de Vivian?

—¡Moita felicidade! Estou feliz de volver a Madrid e cun título como leste. O personaxe é unha pasada e Julia Roberts sempre foi unha das miñas referencias.

­—Trátase dun personaxe complexo e que xera debate. Débese considerar a Vivian como unha figura feminista?

—Eu enténdoa así. Ao final, é ela a que consegue todo o que quere por si mesma e como ben di a última frase do guion, «ela rescátao a el». É unha sobrevivente sen esquecerse a si mesma.

­—Esta adaptación faranos ver á que sería a Vivian do século XXI?

—É moi fiel á película, pero un pouco actualizada tamén. Dáselle máis peso á figura de muller independente que decide a súa propia vida e non necesita a ninguén nin acepta calquera cousa que ela non queira.

­—Como crees que será recibido o espectáculo na Gran Vía?

—¡A primeira semana foi de sold out! Á xente estalle gustando moito. É un musical que sorprende por ser moi completo e á vez moi próximo pola historia e a música que se introduce.

­—Que achegarán ao asistente as novas cancións creadas en exclusiva para a obra?

—¡Todo! A música nun musical é o máis importante. Momentos nos que no cine o actor transmite un sentimento cunha mirada, aquí amplíase cunha canción onde abre a alma. E se amais é composto por Bryan Adams, prodúcese unha química brutal.

­—É posible destronar a «O rei león», no que tamén formaches parte, como o rei dos musicais?

—¡Non! ¡Nin ganas! Con que funcione á vez eu son moi feliz. Ademais, estamos xusto en fronte. O rei león debe estar aí para sempre, é unha función máxica e achegou a moitísima xente ao teatro e ao xénero do musical.

—Tiñas ganas de volver a Madrid? O teu anterior musical na capital, «Ghost», supúxoche gañar o premio Broadway World á mellor actriz protagonista.

—¡Se! Estiven 11 anos consecutivos na Gran vía e agora tres anos fóra de casa, de xira e en Barcelona. Así que volvo cunhas ganas tolas. Os premios son o de menos. O mellor premio é seguir traballando, e se é na Gran Vía, mellor.

—Algún papel que teñas pendente?

—Moitísimos. Unha das miñas referencias é Concha Velasco e, como ela, eu véxome con 80 anos e amais dun escenario… así que imaxínache a de papeis que quedan por vivir.

Madrid Teatro EDP, de martes a domingo desde 14,5 euros

---

---

---